Saar-Hunsrück-Steig – Nadat we vorig jaar de prachtige Dutch Mountain trail ontdekten, zochten we voor onze jaarlijkse traditie ‘mit den Brüdern und Schwester’ een nieuwe tocht die minstens evenveel vakjes aantikt. Met de Saar Hunsrück Steig in Duitsland werden we op onze wenken bediend. We trokken de vrije natuur in voor een vierdaagse op een deel van de 410 kilometer lange trail.
Song: Sunset Road – Béla Fleck
Inhoud
Vierdaagse op de Saar-Hunsrück-Steig tussen Blankenrath en Oppenhausen
Saar-Hunsrūck-Steig ↔ 81,20 km ↑ 2285 m ↓ 2092 m
Dag I Blankenrath – Geierlay hängeseilbrücke
↔ 18,00 km ↑ 462 m ↓ 537 m
We starten en stappen door zonnige loofwouden in bekoorlijke herfstkleuren. De sfeer zit goed en de kilometers vorderen snel.
Al snel merken we dat het mooie Saar-Hunsrück met recht en reden het certificaat van premium wandelgebied draagt. Op deze prima uitgezette trail geniet je in alle rust van Deutsche gründlichkeit. Met zulke degelijke bewegwijzering kunnen zelfs wandelaars met ruimtelijke dyslexie nauwelijks verloren lopen.
Deze eerste etappe blijkt naar het einde toe een populaire daguitstap voor het hele gezin te zijn. Dat heeft alles te maken de indrukwekkende Geierlay hangbrug. In aanloop naar de bezienswaardigheid moeten we eerst nog even flink stijgen en zweten richting Mörsdorf. Bruggen liggen zelden onderaan het dal.
Geierlay hangbrug
Aangekomen beloond de ene zichzelf met een fris schuimende pint bier terwijl de andere het gerstenat gebruikt om zichzelf nog wat moed in te drinken. De spectaculaire, 360 meter lange brug bengelt immers op 100 meter hoogte boven het Mörsdorfer Bachtal.
Een ware attractie en een uitdaging voor wie last heeft van hoogtevrees dus. Stijn stelt zichzelf gerust met een bizarre tactiek. Met zijn handen stevig geklemd om de volumineuze staalkabels verzucht hij meermaals luidop dat we ons leven wagen over plankjes van slechts enkele centimeters dik. Amper enkele dagen voordien knapte er in het Indische Gujarat een gelijkaardige brug… geruststellend 😀
Dankzij het spectaculaire uitzicht met een prachtige zonsondergang wordt de lijn tussen pijn en fijn overspoeld door serotonine, endorfine en alle andere gelukshormonen waar we als wandelaars op jagen, ‘Gipfelglück’ zoals de Duitsers het zo mooi zeggen.
We nemen genoegen met deze afsluiter van ‘living on the edge’ om 150 meter verder te besluiten met ‘sleeping next to a hedge’. Tijd om uit te pakken met de inhoud van onze rugzakken. Een duidelijk verschil in prioriteiten, maar alles tezamen een gunstige combinatie van koolhydraten, gedestilleerde dranken en hiking multimedia. We gaan de nacht in met een knisperend kampvuur, aperitief, een Duits brood dat evenveel weegt als de rest van de rugzak en een hammetje gebakken in lookboter. Das gute Leben!
Dag II Geierlay hängeseilbrücke – Junkersmühle
↔ 22,90 km ↑ 650 m ↓ 635 m
In tegenstelling tot de drukke avondspits is er op de Geierlay brug van een ochtendfile geen sprake. We hebben op dit vroege uur de prachtige omgeving voor ons alleen en daar smullen we ongegeneerd van met een uitgebreide ‘photo shoot’ voor ons rijk gevulde familie archief.
Tijdens onze eerste kilometers dringt het door dat we ons bevinden in een verrassend veelzijdige brok natuur waar je na elke kuitenbijter gul getrakteerd wordt op een volgend sensationeel uitzicht. Bij elke afdaling heb je weer het vooruitzicht op ruwe rotspaden langs de rivier.
Achter de hoek verschijnt Burcht Balduinseck. Het imposante slot werd in 1325 door aartsbisschop Boudewijn van Trier gebouwd om het territorium te beschermen tegen de naburige burcht van Kastellaun. Via een infobord krijgen we een waarachtig beeld van hoe het interieur en het leven binnen het kasteel er moet hebben uitgezien. Een aantal elementen kon je nog duidelijk herkennen in de ruïne. We zijn onder de indruk.
Hoor wie klopt daar…
Deze tijd van het jaar lijken veel van de dorpjes op de trail ingeslapen, terwijl wij toch smachten naar een staminee. Ook de lichten van het plaatselijke café ‘Gaẞ Melanie’ in Bell zijn gedoofd. We kloppen zachtjes op de dubbele deur. Beeld je het gezicht in van een kind op de ochtend van Sinterklaas. Zo ziet onze vermoeide façade er wellicht uit als de deur van het dranklokaal plots open gaat.
In de rasechte Duitse kroeg met huiskamergevoel worden we hartelijk begroet. Ideaal om de batterijen op te laden met stroom en weissbier en nog eens glorieus te genieten van porselein in het kleinste kamertje. De vriendelijke waardin vult met liefde onze waterzakken en de stamgasten luisteren naar onze verhalen in koeter Duits over ‘Schlafen im Wald’. Enkele consumpties en pretzels later zijn we klaar om terug op weg te gaan.
Een knallend einde van de dag
Niet veel later spotten we een vosje dat schichtig door de wei schiet vlak bij het safari-park van Bell. De route gaat rond een militair domein en niet zo ver van een schietveld. Het lijkt wel oorlog in het bos, onophoudelijke knallen vergezellen ons terwijl we richting Kastellaun struinen in het geritsel van gevallen bladeren. Intussen krijgen we ook in de gaten dat op deze trail regelmatig kunstmatige ommetjes gecreëerd worden om etappewaardige afstanden te verkrijgen, maar het blijft te allen tijde premium-waardig.
In het midden van de gerestaureerde oude binnenstad staat het kasteel Kastellaun. Opnieuw heel toegankelijk en bewonderenswaardig. Het stadspark leidt ons weer naar de brede bospaden langs typische molenhuizen. Bij sommige banken kunnen we niet weerstaan aan een korte hapjes-en-shnaps’kes-pauze. Iets voorbij de Junkersmühle zetten we onze bivak op naast een picknickbank en maken er weer een gezellige avond van alvorens we ons in de vertrouwde donszak wurmen.
Dag III Junkersmühle – Murscher Eselsche
↔ 20,10 km ↑ 398 m ↓ 570 m
Vandaag lopen we door het ongerepte dal van de Baybachklamm. Hier mag de natuur nog duidelijk zijn gang gaan en heb je af en toe een waar jungle gevoel (inclusief twee tarzans op leeftijd). Komt er meer klauterwerk aan te pas, dan is er een houvast voorzien of zijn er extra tredes aangemaakt om een veilige passage te garanderen.
Op deze trail wordt werkelijk geen moeite gespaard om alle natuurparels onderweg te kunnen beleven, zoals de verschillende watervalletjes die je hier kan vinden. Op deze plekken dringen de fotomomenten zich uiteraard op. De reclamemakers voor Tahiti shampoo mogen ons gerust contacteren. We hebben een aantal epische poses ingeoefend.
De prachtige vakman huizen maken van Morshausen een liefelijk dorpje. Het ademd geschiedenis en schept een uitnodigende sfeer. Wij stappen flink door over het winderige plateau met wiekende windmolens.
Schmausemühle
Terug in het bos passeren we een groepje nieuwsgierige wandelaars, wiens hond met een stok van 1.5 meter in zijn bek ons pad verspert. In ruil voor een korte toelichting over ons wandelconcept verklappen ze ons een fijn adresje vlak om de hoek. De ideale timing om onze innerlijke mens te versterken aan de Schmausemühle. Hier is het Duitse gemoedelijkheid ten top en dé plek om onze schnitzel fantasie van de voorbije dagen in te lossen. Drei mal bitte! De tafel is maar net groot genoeg om onze bestelling geserveerd te krijgen, veel afwas zal er echter aan de borden niet zijn.
De nieuwe brandstof zorgt voor een extra versnelling in ons tweede dagdeel. De smalle paden slingeren langs de schuine bergwanden. Lotte tempert haar tred om uitschuivers te vermijden, maar de gebroeders Tarzan hebben peper in hun… of beter gezegd, 1 liter weissbier achter de kiezen.
Rusten am rastplatz
Ook al miezert het af en toe, we blijven verwonderd door de schoonheid van het gebied. Op het hoogteprofiel zien we een aantal puntige pieken op ons afkomen en moeten stilaan uitmaken hoe ver we nog door de regen willen stappen voor de zon ondergaat. Wanneer we langs een ‘rastplatz’ mét overdekte picknickbank langs de een kabbelende beek passeren wordt er niet getwijfeld. Hier moeten we kamp opslaan!
Ons proviand was nog maar amper geslonken en met de steile beklimmingen in het vooruitzicht wil elk van ons zijn waar aan de man brengen. Het werd een aperitiefhapje van biltong-cashew-chili, een voorgerecht van pizza knakkers, gevulde pastaschelpen in gekookt rivierwater als hoofdgerecht, pure chocolade als dessert en een digestief-mix van whisky en jenever. Een deftig vijfgangen menu. Onze laatste inspanning van de dag ging naar het wie-ben-ik spel bij het vuur, maar het was duidelijk dat we gaar en vooral klaar waren voor een langdurige horizontale houding. Zzzzzzz….
Dag IV Murscher Eselsche – Oppenhausen
↔ 20,20 km ↑ 775 m ↓ 350 m
Hoewel er overal jachthutjes staan hadden wij buiten het vosje, een gracieuze reiger en wat roofvogels nog geen wild gespot. Op de valreep kunnen we dat item om onze wandelbucketlist toch nog afvinken. Op het plateau tonen twee springende hertjes ons de weg. ‘Gipfelglück’ galore.
Aan de Joodse begraafplaats van Brodenbach blijkt dat we te ver door zijn gelopen… het dilemma dringt zich op, terugkeren of bushcraften op de steile helling. De broers beslissen unisono ‘BUSHCRAFTEN’.
De twee Rambo’s van den Aldi zijn al naar boven aan het klauwen terwijl Lotte nog wat tegen sputtert onderaan de helling. “Je kan ook terug gaan“, luid het smalende alternatief van een vinnige klefferaar. De perfecte ontsteking voor haar grinta, want Jane vervoegt al snel het Tarzan duo aan de top.
Ehrenburcht
Na een flukse klim komen we dus terug op de route. Een breed maar nog steeds flink klimmend pad leidt ons naar de Ehrenburcht. Het is een prachtig kasteel dat na de verwoestingen door het Franse leger in 1688 sinds enkele jaren terug in zijn volle glorie hersteld is. Er worden tal van evenementen georganiseerd en het doet zelfs dienst als hotel, maar onze queeste gaat verder richting Schloss Schöneck, het volgende oriëntatiepunt.
De wegwijzers op de Saar-Hunsrück-Steig geven nauwgezet aan op hoeveel kilometer de bezienswaardigheden en eetgelegenheden zich bevinden. De afstand naar de Eckmühle matcht alweer perfect met ons opkomend hongergevoel. Met onze zintuigen op scherp zouden we de laatste kilometer enkel op geur kunnen afleggen. De aroma’s van vers gebakken flammküchen komen ons tegemoet. We kiezen voor een plaats op het terras, waar we ons schroom loos voorzien van droge sokken. Bart bestelt spontaan een käsespätzle met gebakken ajuin die qua geur niet moet onderdoen voor de nu te drogen hangende sokken, maar desondanks heerlijk smaakt.
Een gevulde maag geeft de nodige panache om onze laatste 8 kilometers aan te vatten in de regen. Het gaat af en toe scherp in stijgende lijn richting de hangende mist, waar het hoofd al lijkt te zijn, maar het lichaam zich nog naartoe moet begeven. Met het einde in het zicht voelt deze finale workout nog aan als een feestje. Wellicht heeft ons mooie vooruitzicht daar iets mee te maken, want we breien er nog een weekendje aan vast in de schilderachtige Moezelstreek.
We beseffen dat we op dit stuk Saar-Hunsrück-Steig weer een adembenemend mooi wandelfestijn achter de rug en nieuwe kampvuurverhalen op zak hebben. Rest ons allen nog voldaan terug te blikken op deze ‘siblings hike’ en uit te kijken naar editie 2023!
Kaart Saar-Hunsrück-Steig
Saar-Hunsrück-Steig GPX
Saar-Hunsrück-Steig praktisch
De Saar-Hunsrück-Steig is een 410 km lange trail in Duitsland tussen Perl en Boppard, door de organisatie zelf ingedeeld in 27 etappes. Er zijn nog enkele zij etappes die aansluiten bij andere langeafstandspaden zoals bv. de Moezel Steig.
Wij wandelden etappe 19 t.e.m. 23 tussen Blankenrath en Oppenhausen.
Meer dan 70% van de trail loop over natuurlijke paden en single tracks, slechts 5% is verharde weg. Dat alleen al zijn statistieken om van te smullen.
Vervoer
Wij hadden de luxe om ons te kunnen laten afzetten en oppikken. We reden met de auto van de Kempen naar Blankenrath, een kleine drie uur rijden.
Met de trein geraak je via overstappen in Keulen en Koblenz tot aan het station van Bullay. Van daar gaat lokale bus 750 naar Blankenrath. Van uit Oppenhausen neem je twee bussen naar Koblenz vanwaar je terug naar België kan sporen. Voor gedetaileerde routebeschrijvingen en diensturen raadpleeg ik meestal de website Rome2Rio.
Bewegwijzering op de Saar-Hunsrück-Steig
De Saar-Hunsrūck-Steig is perfect bewegwijzerd, je moet al heel veel moeite doen wil je verloren lopen. Er hangen overal bordjes en op kruispunten staan bijna altijd wandelbomen die je de juiste richting uitwijzen. Je volgt de groen-blauwe bordjes.
Traumschleifen
Op de trail liggen er ook zogenaamd ‘Traumschleifen‘ of ‘Droomlussen’, dit zijn kortere lussen die je kan doen als recreatieve dagwandeling. Dus ook als je in de buurt logeert kan je genieten van de streek.
Er zijn maar liefst 114 van deze lussen waarvan 17 die aansluiten bij de Saar Hunsrück Steig. Deze rondwandelingen worden aangeduid met paarse bordjes en het opschrift ‘Traumschleifen Saar-Hunsrück’.
Topografische kaarten en gidsen Saar-Hunsrück-Steig
Er zijn verschillende kaarten te vinden van de trail. Voor het stuk dat wij deden is onderstaande kaart voldoende. De rechtse kaart gebruik je indien je wil starten in Perl.
Boeken
Er zijn enkele gidsen, vooral in het Duits, uitgegeven.
Bevoorrading
Er waren enkele plaatsen op de route waar je je kan (her)bevoorraden of iets eten. Mörsdorf en Kastellaun hebben zowel horecagelegenheden als winkels.
Aan de Schmausemühle en Eckmühle (zie kaart) aten we heerlijke Duitse kost met een flinke pint bier dabei. Verder wandel je bijna constant door de natuur en kom je eigenlijk niets tegen. Plan dus goed als je wil bevoorraden onderweg.
Overnachten
Volg je de officiële etappes kan je elke nacht overnachten in een hotel of B&B op de route. Soms in een dorpje, soms midden in het bos zoals aan de prachtige Schmausemühle. Alle hotels in de streek vind je hier.
Wij sliepen onder tarp en tent buiten. Er zijn geen echte officiële bivakplaatsen dus je bent aangewezen op wildkamperen. Als je bivakkeert in de natuur respecteer dan de wandelcode.
Weer op de Saar-Hunsrück-Steig
Saar Hunsrūck Steig WEER DEZE WEEKLinks
- Volg ons op Facebook, Instagram en Twitter
- Geierlay hangbrug
- Officiele website van de trail
- Zwarte Woud
- Harzer Hexen Stieg
Foto’s Saar-Hunsrück-Steig
Ontdek meer van caersbart.be
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Waauw, mooi verslag, knappe foto’s. Komt op mijn bucket-list !
Schoon verslag, bedankt !
Tof verslag en heel veel info! Je krijgt zin om direct te vertrekken!
Hi Bart,
Kan je deze vierdaagse lopen zonder voeding te moeten meesleuren? Er zijn blijkbaar wel mogelijkheden om ter plaatse te eten, maar mij niet duidelijk of er deze volstaan om de trip te lopen zonder voorraad. Mvg, Danny
Hallo Danny, er zijn in ieder geval regelmatig bevoorradingsmogelijkheden en horeca gelegenheden. Dus dat moet zeker lukken. Het zou kunnen dat je soms een héél klein stuk van de trail moet afwijken en even een dorpje in moet lopen. Op de kaart kan je goed zien waar de trail passeert langs een agglomeratie.