Vlaanderenroute GR 128, vierdaagse trekking van Tielt naar Heuvelland

Vlaanderenroute – Na enkele jaren werd het de hoogste tijd om een oude liefde terug van onder het stof te halen. Op mijn tocht door Vlaanderen op de GR 128 was ik reeds van in het Duitse Aken tot in pittoreske Deurle geraakt. Nog slechts 113 kilometer scheiden me met het Vlaamse eindpunt van het Grote Routepad op de wielerberg in Kemmel. Met mijn trouwe wandelkompanen trok ik er op uit.

Song: On battle ship hill – PJ Harvey

113 km is ook voor deze licht grijzende doch viriele mannen op middelbare leeftijd iets teveel van het goede. Dus vertrokken we van aan het mistroostige station van Tielt op onze vierdaagse. Het stuk tussen Deurle zal dus later nog het sluitstuk moeten worden om in de ere-gallerij van het routepad te belanden.

Dag I Station Tielt – Rhodesgoed

↔ 20.46 km ↑ 98 m  ↓ 113 m GPX

Met de gratis treintickets die we van Vadertje Staat ter beschikking hebben gekregen, om onze corona-pijn wat te verzachten, sporen we dus naar het West-Vlaamse Tielt. Een kleine aanlooproute van twee kilometers brengt ons, na een winkelbezoek, op de GR 128.

Met frisse moed wandelen we door de geurig ruikende groentevelden die de fabriek van Ardo, een van de grootste diepvries groenteproducenten van Europa, bevoorraden.

Tot aan het Kasteel van Ardooie krijgen we bijna volledig verharde weg onder de voeten geschoven. Aan ’t Veld waar het classicistische slot uit 1773 met rijke geschiedenis ligt zijn we dan ook blij wat bospaden te kunnen bewandelen. Het plezier is van korte duur want iets later gaat het gewoon terug de baan op richting het Rhodesgoed. Aan de kant van de Rhodesbeek, op een grasveldje, slagen we onze bivak op. Na nog wat borrelglaasjes zachte whiskey en straffe verhalen kruipen we onder het dons.

Dag II Rhodesgoed – Tyne Cot Cemetery

↔ 30.92 km ↑ 195 m  ↓ 183 m GPX

We zijn vroeg uit de veren want onze vierde musketier komt ons, na enkele jaren gesukkel met zijn hiel, nog eens een dag vervoegen. Van onze kostelijke tocht in Schotland is het geleden dat we nog eens op volle sterkte waren. We ontbijten eerst aan de kerk van Kachtem.

De kwezels die de kerk uitkomen bekijken ons alsof we de Duivel zelf zijn (het moet gezegd, ik versta die oude besjes wel). Daarna wandelen we over het kanaal Roeselare-Leie en de buitenwijken van Roeselare verder op het Grote Routepad. We moeten eerlijk zijn, dit is niet het mooiste stuk van de bijna 500 km lange trail.

Kastelen, bossen en museums

Langs het renaissance Kasteel van Rumbeke en het bijhorende in herfstkleuren gehulde Sterrebos, naar model van het Prater park van Wenen, gaan we verder. Via de plataan uit de 18de eeuw en de ophaalbrug maken we een ommetje door het park.

We steken nadien de drukke Rijksweg N36 over om het domein De Kleiputten te kruisen. Het 4.2 ha moerassige gebied bevindt zich rond een oude kleigroeve. We kuieren verder en kijken nog even rond in de tuin van het Muze’m L van de familie Callebert uit Roeselare.

Via de neoromaanse kruisvormige kerk van Zilverberg en het Koekuitkasteel, dat nog diende als Duitse Rode Kruispost, gaan we verder richting Moorslede. We drinken nog een pintje op het plein van het Lievensdorp, genoemd naar Pater Lievens die missionaris was in India, alvorens verder te trekken. We verlaten nu de Leiestreek en duiken de Frontstreek en zijn rijke maar gruwelijke geschiedenis in.

De Frontsreek

Het gaat langs Passendale waar bij de derde slag om Ieper in 1917 meer dan 150 000 soldaten te betreuren vielen, in totaal vielen er meer dan 600 000 slachtoffers.

We wijken een beetje af van de GR 128 om het imposante Tyne Cot te bezoeken, de grootste militaire begraafplaats van het Commenwealth ter wereld. Via de Stroroute, een oude spoorwegbedding die voor beide partijen diende als aanvoerroute voor de troepen, gaan we nog even door.

Na een klein stukje komen we aan bij Tijs die zijn tuin via ‘Welcome to my garden‘ open stelt voor wandelaars en fietsers. In zijn jonge boomgaard zetten we onze tenten op, drinken een Duvel’tje en eten warm stoofvlees met krieltjes. Als de schuimende glazen geledigd zijn en het begint te druppelen gaan we slapen. De hele nacht danst de regen ritmisch en luid tegen de strak gespannen tarp.

Dag III Tyne Cot Cemetery – Palingbeek

↔ 25.42 km ↑ 323 m  ↓ 329 m GPX I – GPX II

Als we ’s morgens vertrekken giet het nog stevig. Tegen dat we de statige kerk van Zonnebeke bereiken lijken de hemelsluizen dicht gedraaid. In ‘Zunnebeke’ passeren we het Kasteelpark, zowat alles verwijst hier naar de Grote Oorlog.

Langs akkerpaadjes lopen we verder richting het kleurrijke Polygoonbos en de bijhorende met witte zerken gevulde kerkhoven. Het loofbos hult zich in prachtige najaarskleuren en via de Scott Post bunker wandelen we het bont gekleurde bos uit.

Over de frontlinie

Door de velden en het Princess Patricia’s Canadian Light Infantry monument lopen we over de Bellewaerde Ridge. De Duitse en Geallieerde frontlijn wordt hier heel aanschouwelijk gemaakt met bomen die of een blauw of rood hekwerk hebben.

We verwonderen ons over hoe dicht de linies soms bij elkaar liggen. Als we even rusten aan een bouwwerf krijgen we, dankzij onze schone ogen, nog een pintje aangeboden van de vriendin van ondernemer Wouter Ramon, dus beste Wouter als je drie pintjes uit je bak bier mist…merci en schol!

Via monumenten, kleine kerkhoven en bomkraters lopen we de frontlijn af tot aan het Hooge Krater kerkhof. We pauzeren aan het bijhorende museum en kijken er een leuk filmpje aan de infoborden terwijl we genieten van lekker brood, smeuïge Passendaele kaas en droge worst.

Via de mooie begraafplaats in de velden gaat het via het Sanctuary wood museum naar Hill 62. Het monument op de top herdenkt de talrijk gesneuvelde Canadese soldaten die er vochten. De Gasthuisbossen leiden ons via het gehucht Zwarte Leen naar het imposante Hill 60.

Hill 60

De kunstmatige heuvel uit de 19de eeuw lag op zo’n 60 meter hoogte. Tijdens de oorlog werd hier hevig gevochten tussen de Duitsers en de Geallieerde troepen. Beide groeven vanaf 1915 tunnels onder de heuvel waarin mijnen tot ontploffing werden gebracht.

De explosie van de dieptemijnen op 7 juni 1917 zorgde voor het huidige landschap van Hill 60 met o.a. de Caterpillar-krater als herinnering aan de talrijke ontploffingen.

We trekken natuurgebied de Palingbeek binnen en passeren er kleine dodenakkers met talrijke graven in de bosrijke omgeving. Langs de wandelboom die kruist met de streek-GR Heuvelland malen we de laatste kilometers voor we onze bivak opzetten in de vochtige Huikerbossen. We vinden er zelfs nog een verroeste obus die we met jongensachtige enthousiasme ontleden.

Dag IV Palingbeek – Kemmelberg

↔ 15.67 km ↑ 158 m  ↓ 152 m GPX

Al vroeg zijn we wakker en iets voor acht vertrekken we in het nog donkere woud. Een prachtige zonsopgang boven Wijschate is onze beloning. In het dorp zijn een groep in slijk gehulde archeologen aan de slag. Wij maken ons op voor heldhaftige oorlogsverhalen. Ze blijken echter graven bloot te leggen van de oude begraafplaats van het dorp.

De oudste uit de 13de eeuw met zeldzame amorfe graven, of zo werd ons toch verteld door de gepassioneerde, vol-modder-hangende dame. Hier en daar steekt er een vergeelde knekel of doodshoofd mistroostig uit de kleverige kleilaag.

Kemmelberg in zicht

Iets later gaan we water vragen bij een gepensioneerde ex-koloniaal in een rolstoel en doen een praatje met de eenzame man. Het water van zijn kraantje blijkt niet drinkbaar maar de man was zichtbaar blij een babbeltje te kunnen slaan.  Als we het Kampagnebos, vol Duitse relieken, door zijn zien we de statige Kemmelberg in de verte verschijnen.

De acht dorpjes van het Heuvelland liggen mooi verspreid in het idyllische landschap. Via de Pool of Peace of Spanbroekmolenkrater, de grootste en meest imposante mijnenkrater in de Westhoek, lopen we door tot in het doodse Wulvergem waar we wat verse wortelen van het veld en een maaltijd met brood en beleg verorberen.

Uiteindelijk komen we door het Warandepark aan op de Kemmelberg. Dit is ook meteen het eindpunt van het Vlaamse deel van de GR 128.

Conclusie

Dit sluitstuk van de GR 128 Vlaanderenroute (of vertrekpunt voor anderen) had twee gezichten. Het deel voor Moorslede had voor mij teveel verharde weg en het is zoeken naar stukjes bos of akkerpaden. Achter Moorslede was dit één van de mooiste stukken van de Vlaanderenroute die ik gedaan heb. De streek ademt bijna historiek en achter elke hoek is er een nieuw geschiedkundig verhaal te ontdekken. Dit in combinatie met een zeer mooi landschap maken het meer dan de moeite waard.

Map GR 128 Vlaanderenroute

GR 128 Vlaanderenroute Praktisch

Vervoer op dit stuk van de Vlaanderenroute

Op dit stuk van de GR 128 Vlaanderenroute namen we de trein tot in Tielt vanwaar we in een een half uurtje tot op het Grote Routepad stapten. Op onze eindbestemming belden we de belbus die ons tot in Ieper bracht waar we terug spoorden richting de Kempen.

Dienstregelingen van de NMBS, De Lijn en de Belbus kan je online raadplegen.

Bevoorrading

Het is een beetje kijken waar je je kan bevoorraden (dat was het zeker in corona-tijden). Tielt heeft o.a. een Aldi. Verder kan je je bevoorraden op de Rijksweg N36, Moorslede, Zonnebeke en Kemmel zelf. Dit zijn de winkels die op of dicht bij de GR 128 Vlaanderenroute liggen.

Overnachten

welcome hiker

Welcome to my garden

Weer

Westhoek WEER DEZE WEEK

Topogids GR 128 Vlaanderenroute

Grote Routepaden heeft een prima topografische gids van de volledige GR 128 Vlaanderenroute. De gids beschrijft de te wandelen route, geeft bevoorradingsplaatsen, restaurants & Café’s, uitleg bij de bezienswaardigheden,… een prima ‘gids’ op je tocht dus.

Links

• Frontroute 14-18, fietsen door de Westhoek
• Hiken langs de D-Day stranden
• Vijfdaagse door het oorlogsverleden van Bastogne

↧ Comment sectie onder de foto’s ↧

Foto’s GR 128 Vlaanderenroute

---

Vragen en opmerkingen