Fietsen naar Londen

Fietsen naar Londen, een leeg aftikvakje op mijn bucketlist sinds we de uitdaging aangingen om naar elke hoofdstad van onze buurlanden te pedaleren. Berlijn, Amsterdam en Luxemburg gingen deze fietsreis vooraf. Nu was, na lang getwijfel van Katrien, die stijgen en dalen niet zo leuk vindt (en stiekem wandelen leuker vindt), de Britse metropool aan de beurt.

Song: New Town Velocity – Johnny Marr

Fietsen naar Londen (én terug)

_{↔ 781,1 km ↑ 3977 m ↓ 3986,6 m}

Deel I Antwerpen – Duinkerke

Nog maar net de eerste pedaalslagen gedaan of we maken al een eerste stop bij onze favoriete bakker Boulot in Borgerhout. Met een zakje knapperige zuurdesem pistolets en royaal gevulde koeken zijn we écht klaar om te vertrekken. Het is nog (veel te) vroeg, “we moeten de hitte toch voor zijn, Katrien?”, maar de slapende Scheldestad baadt al in een kloeke ochtendzon.

Over een nog verlaten Meir rijden we via de iconische Art Deco Boerentoren naar de de Sint-Annatunnel. De voetgangerstunnel, zoals de Sinjoren deze historische parel beter kennen, brengt ons door de koele, met witte tegels afgezoomde koker naar de overkant van de Schelde.

Eens op Linkeroever pikken we er de Schelderoute, één van de nieuwe Vlaamse icoonfietsroutes, op. De ontzagwekkende waterweg zal op deze eerste, extreem hete dag onze gids worden. Onder een loden zon fietsen we over brede jaagpaden en door vredige natuurgebieden vol waterloopjes. Het is een absolute aanrader, zo mooi en zo dichtbij #mijnstad. De gemoedelijke terrasjes van o.a. het pittoreske Schellebelle roepen om een verplichte pauze. De enorme ijscoupes die passeren prikkelen onze smaakpapillen maar laten we toch maar links liggen. Wijselijk kiezen we voor een cola want de hitte is heftig.

De innerlijke motor regelmatig bijtanken is nodig want de temperatuur klimt de hoogte in en stuwt het kwik tot boven de 30°c. We zijn blij als we na 90 kilometers aankomen bij onze host Peggy en er kunnen afkoelen bij het flesje cava dat ze voor ons fris heeft staan. Het is genieten op dit charmante plaatsje na onze eerste fietsdag. De kop is er af, de fietsbenen letterlijk en figuurlijk opgewarmd!

Kilometers vreten

Over de 101 km op dag twee kunnen we vrij kort zijn. Het is een overgangsetappe om zo snel mogelijke van plaats A naar B te geraken, in dit geval van Melle naar De Panne. De route gaat redelijk recht op recht, maar daardoor ook dikwijls langs drukke wegen. Heb je meer tijd kan je overwegen om vanaf Gent de Kunst- en Kustroute te volgen tot De Panne, deze is ongeveer 130 km lang en zeker een beter alternatief dan onze tweede dag.

In Deinze worden we na een toevallige ontmoeting en kort praatje aangemoedigd door de burgemeester, die zijn gemeente als een perfecte commerçant aanprijst. In Diksmuide ontlopen we dan weer juist een apocalyptische stortbui terwijl we een enorme spaghetti verorberen.

We krijgen bezorgde berichten uit het Antwerpse met de vraag of alles wel ok is en we zeker laten weten wanneer het ‘hevige’ onweder bij ons gepasseerd is zodat ze zich kunnen voorbereiden…. Na de maaltijd geen zwaar onweer hier maar een zeer achterwerk, een koud en nat lijf en kilometers die beginnen te wegen. Met een goed gevulde maag stoppen we nog even aan de kolossale IJzertoren alvorens ons terug warm te fietsen.

Eens aan ‘t zeetje gearriveerd kunnen we echt genieten van de rust, al is ook dat in het begin van de grote vakantie relatief. Op de zeedijk is het druk met kuierende toeristen en kleurrijke go-carts die tussen de mensenmassa door laveren. Ook de vele strandbars, de éne al wat luxueuzer dan de andere, zitten goed vol. De sangria en de Duvel smaken maar komen dubbel zo hard binnen. We kruipen vroeg onder de wol want de benen zijn moe.

Door de band genomen

‘s Ochtends zijn we wederom vroeg uit de veren, we moeten immers ten laatste om 11 uur aan de ferryterminal in Duinkerke zijn. De Franstalige hoteleigenares begrijpt het allemaal niet goed (Waarom staan mensen op vakantie zo vroeg op?) en sommeert ons per direct nog koffie te drinken en ontbijt te nuttigen.

Met enkele met liefde belegde pistolets in de hand kruipen we terug onze tweewieler op. Gezwind schuift het gladde asfalt onder de wielen, een zwak zonnetje schijnt ons tegemoet en het leven lacht ons toe… stress is ons onbekend.

Plots een korte, doffe knal, Pssssssjjjjjjjt…… een scherpe bruine glasscherf doorprikt Katrien haar achterband. Spanningslevel van 0 naar 100 in 0,3 seconde, want er is tijdsdruk.

Terwijl den Barry als een idioot zijn vinger op het sissende gaatje houdt, want zo gaan we in Duinkerke geraken, schiet Carry écht in actie. Bart’s bijdrage beperkt zich nadien vooral tot het vakkundig voorlezen van de handleiding terwijl Katrien zich de grootmeester toont in het banden vervangen (Danku Vake!).

Wiel loskoppelen, Rohloff-versnelling ontkoppelen, buitenrubber er af, binnenband er uit, nieuwe tube er in, pompen maar, wiel er terug in, de Rohloff terug aankoppelen (hier blijkt handige Barry toch nog van enig nut) en snel terug de baan op om de ferry te halen. Pfieuw.

Het Kanaal over

Plots ziet het ruime tijdsschema er iets minder rooskleurig uit. We leggen de pees er dus goed op. De laatste kilometers vragen we ons af of we wel juist zitten, tussen enorme vrachtwagens manoeuvreren we tot aan de douaneposten. Dan volgt er het typische grens tafereel. In de ogen van de streng kijkende beambte kijken, bril af, uitleggen wat de bedoeling van de reis is (alsof dat niet duidelijk is),… Na een hoop formaliteiten mogen we als fietsers als eerste het ruim van de nog lege overzetboot binnenrijden, nee, wandelen.

Deel II Dover – Londen

Na een kleine twee uur relaxen op het scheepsdek en restaurant van de veerboot zien we The White Cliffs of Dover, die Vera Lynn zo mooi bezong, voor ons opduiken. We mogen als eerste het vaartuig verlaten en volgen met een paar andere fietsers een wat onduidelijke rode lijn die ons als fietsers veilig naar de uitgang zou moeten leiden. Zou moeten….

Al snel vlammen de auto’s en vrachtwagens ons voorbij en komen we tot de conclusie dat we links moeten rijden. Eens ietwat op veiligere grond bekijken we de wegwijzer van het National Cycle Network. Route 1 heeft twee varianten… wij besluiten die over de kalkkliffen te nemen.

De fietsweg loopt hier recht omhoog over… steile trappen! Er is een smalle fietsgoot maar die is overwoekerd en te krap voor onze fietszakken. Bagage afladen, trappen naar boven lopen, naar beneden, velo naar boven stompen, repeat.

De Dame Vera Lynn Way zet ons stevig in het zweet. ‘There’ll be bluebirds over
The white cliffs of Dover‘, voorlopig zit de kop in kas en zien we enkel onze voeten traag maar gestaag naar boven schuifelen over de kleurloze kliffen. Eens boven… gaat de route stevig bergafwaarts en zijn we eigenlijk bijna terug waar onze calvarietocht een half uurtje geleden begon. Het stresslevel over het verkeer en het klimmen en afdalen zit bij Katrien instant op 11 op 10. (Why oh why doe ik dit toch weer?) Ontspannend of aangenaam fietsen is het niet en de helm wordt spontaan opgezet, nooit gedacht dat dat ging gebeuren.

Canterbury Tales

We zitten dus duidelijk in een ander landschap, het gaat op en neer over met hagen afgezoomde smalle landwegen. “Nog maar 20 kilometer”, roept den Barry aanmoedigend toe.

Als de afstand tergend traag lijkt te vorderen beseffen we dat de wegwijzers vanaf nu in mijl worden aangegeven en onze afstand meteen met grofweg 1/3^de wordt verlengd. Shit, ook dat nog!

Als Katrien even gaat zitten wegens een sugar dip geeft een bezorgde Brit haar een handvol smakelijke toffee die de energiedip verhelpen en de moraal terug opvijzelen. ‘Your husband is not far away, he will wait.’

Net genoeg brandstof om ons tot in de Pelgrimsstad te brengen. Alsof onze intrede wordt aangekondigd drinken we onder luid klokkengeschal onze eerste Engelse pint in een lokale pub. Na de verkenning van de historische binnenstad en mooie tuinen nemen we onze intrek in het Victoria Hotel.

Nationale fietsroute?

Als we de stad van de aartsbisschop van Canterbury, primaat van de Anglicaanse Kerk, verlaten zitten we vrijwel meteen in de prachtige natuur. We verlaten de nationale fietsweg en kiezen voor onze eigen variant door het groene Blean Woods National Nature Reserve. Een wijd golvend gravelpad door het bos, een fraai begin van de fietsdag. Een verademing tegenover gisteren, helaas van korte duur.

Als we terug het Nationale fietspad oppikken maken we ons soms toch wel wat bedenkingen. Hoewel er zeker mooie stukken inzitten gaat de route ook dikwijls door industriegebieden, overgroeide fietspaden of over drukke wegen in steden zonder deftige fietspaden. Gemotoriseerde bestuurders lijken ook niet echt tuk om hun rijbaan te delen met vervelende fietsers.

Soms rijden we zelfs bijna zo goed als op de pechstrook van drukke autostrades waar de vrachtwagens ons op enkele meters voorbij knallen. Gezellig!

Uiteindelijk komen we aan in het Lake Inn Hotel, dat er online erg idyllisch uitzag, aan een klein meer. Dat is ook zo… aan de achterkant tenminste, in realiteit blijkt het een wat duf baanhotel te zijn op enkele meters van de snelweg. Het interieur komt zo uit de jaren zestig, luide Indiërs bevolken het terras en je krijgt er koude vlokkenpuree bij je vettige gehaktballetjes (Had iedereen al door dat eten gevoelig ligt bij bepaalde personen?). Onze fiets mag er wel in een vergaderruimte, het bad is zalig, het ontbijt is royaal en het logement ligt pal op onze route. We klagen niet, hoewel, die vlokkenpuree…. 😉

London Calling!

‘London calling to the faraway towns…’, de lyrics van het iconische Clash-liedje galmen door de met dik vloerkleed beklede hotelkamer. We zijn klaar voor de etappe naar de hoofdstad. Na een wat saaier inloop stuk, dat wat aansluit bij de fietstrip van gisteren, komen we na Dartford in een mooi moerasgebied dat ons naar de River Thames leidt.

Ook hier, zoals op verschillende plaatsen op de route, verschillende poortjes die het de fietser moeilijk maken. De barrières worden gebruikt om motorvoertuigen van de fietsroutes af te houden. In de praktijk vormen ze echter ook een serieuze uitdaging voor fietsers.

Naast de machtige stroom is het heerlijk rustig. We maken een praatje met een pezige Française op leeftijd die even met haar fiets bij ons stopt op zoek naar proviand. Proviand inderdaad. Ook onze magen knorren, want veel komen we op ons pad voorlopig niet tegen….

Gezapig trappen we verder en zien de wereldstad stilletjes voor ons verschijnen. In tegenstelling tot wat we verwacht hadden, na onze passage in andere drukke steden, verloopt het fietsen in de rand van de grootstad prima. Goed bewegwijzerde fietspaden loodsen ons gezwind door de meest fietsvriendelijke delen van de stad.

Van oost naar west

In Greenwich, waar we een prachtig uitzicht op de metropolis hebben, eten we een overheerlijk stuk taart en steken de nulmeridiaan over en fietsen zo van het oostelijk- naar het westelijk wereld halfrond.

Het is een enorme stad dus malen we nog flink wat kilometers over de London Bridge en door de City in de richting van het gezellige Hackney waar we de intrek nemen in het Kip Hotel. Ons stalen ros mag enkele dagen de bergkamer in terwijl wij ons opmaken voor een paar dagen citytrip’pen.

Londen

Over Londen gaan we niet te veel uitweiden, dat is een taak voor reisbloggers, maar we geven wel graag wat leuke persoonlijke tips (met veeeeel dank aan Greet!). Heb je de toeristische binnenstad van de hoofdstad wel gezien trek dan eens naar de levendige buitenwijken.

Waan je op Electric Avenue in Brixton (nog bezongen door Eddy Grant in nasleep van de Brixton riots in 1981) even in de Caraïben, struin langs de gezellige winkeltjes in Spitalfields of Shoreditch, shop in de tweedehands winkels op Brick Lane (werkdomein van Jack the Ripper) en sluit er af met een pikante curry ?️?️?️ bij één van de vele Indiërs, aperitief op Broadway street in Hackney, pik er een concertje mee in het Oslo cafe,… en nog zoveel meer. Het alternatieve Londen verrast ons en tegen alle verwachtingen in vindt Katrien de stad leuker dan gedacht.

Deel III Londen – Harwich

Na twee relatieve rustdagen, met 20 000 stappen per dag, kruipen we terug op onze Santos fietsen, maar niet zonder koffie en ontbijt bij een overheerlijk koffiehuisje (aanrader!). Hoe goed was dat.

We verlaten Hackney en rijden aan de oevers van de Lea en Walthamstow Wetlands Londen uit. Een klein ommetje naar White Hard Lane om langs het stadion van Tottemham Hotspur te passeren en wat memorabilia voor voetbalgekke zoon Nand te kopen nemen we er met veel plezier bij.

De kilometers glijden voorbij langs de mooie River Lea, River Lee en River Stort die regelmatig uitlopen in grote meren. Als we al dat water inruilen voor een golvend landschap vol goudgele graanvelden zitten we in het hart van Essex. Het is echt mooi en ontspannend fietsen, amper verkeer en golvend op en af.

De landwegen zijn rustig en breed en het is aangenaam peddelen door het Engelse platteland vol statige villa’s en landerijen. Net voor Fyfield tanken we bij met een groot glas sprankelende appelcider alvorens de laatste kilometers af te malen naar ons hotel annex pub de Black Bull Inn.

Een enorm stuk beef- and kidneypie en fish and chips versterken de inwendige mens. De bijhorende warme en platte IPA wordt minder gesmaakt. Na het half uitkijken van een levensechte thriller waar een psychopaat zijn slachtoffers de eigen vingers voedt, werkt de copieuze maaltijd al wat op. Met een snelle flits gaat de kijkbuis uit en vallen we moe en voldaan in slaap. Het was een fietsdag zoals het hoort te zijn; zonnig, net genoeg kilometers, hier en daar een pauze’ke, met een beke liefde en veel ‘oooh’s en wauw’s’ of zoals een in tegenliggende richting fietsende Engelsman ons ‘s morgens toeriep: ‘What al lovely day to make a ride’.

Tea time

Na een continentaal ontbijt trekken we weer verder door Essex. In het rustige Chelmsford drinken we nog een bakje troost in een hondencafé in het stadspark en in Heybridge Basin genieten we van een heerlijke ‘ploughman’s lunch‘ aan de Blackwater rivier.

In Tiptree brengen we een bezoek aan het Tiptree Jam Museum en drinken er aromatische thee vergezeld van luchtige scones (finally) met jam en boterachtige slagroom.

Met een goed gevulde maag malen we de laatste kilometers af naar het slaperige Birch Green. De pub blijkt geen eten meer te serveren, de eerstvolgende eetgelegenheid ligt enkele mijlen verder en sluit bijna en Delivero’s blijken wat te ver. Damn.

Een gortige warme cider zonder koolzuurgas en twee zakjes chips doen dienst als avondmaal, al een geluk dat we onderweg al de nodige calorieën tot ons konden nemen. Gelukkig is een spelletje scrabble helpend om de hangriness op te vangen. Op de kamer toveren we nog een paar verloren gewaande voedselresten om tot een avondmaal. Dat noemen ze dan avontuur he.

Carry takes the ferry

‘s Ochtends vatten we onze laatste dag op Britse bodem aan en vertrekken we richting Harwich. Daar wacht vanavond de ferry naar Hoek van Holland op ons. Tijd is er genoeg, deze rit heeft slecht een dikke 50 kilometers voor ons in petto en de veerboot vaart pas om 23 uur af.

In Colchester nemen we dan ook ruim de tijd om heerlijk te ontbijten en het gezellige stadje te verkennen. Colchester was de eerste Romeinse stad van Groot-Brittannië, Plinius de Oudere vereeuwigde Roman Colchester, als de eerste geregistreerde nederzetting en later de eerste stad en hoofdstad van Groot-Brittannië.

Ze spreken hier dan ook trots over de eerste stad van England. De klassieke omwallingen aan de stadsrand zijn nog getuigen van de Romeinse heerschappij.

Door de velden fietsen we nadien verder naar Harwich. Op Dovercourt Beach genieten we nog wat op het strand met oude vuurtoren alvorens in de lokale pubs met een natje en een droogje te wachten om nadien de laatste kilometers naar de ferryterminal af te leggen. Het imposante schip maakt indruk en even flitsen Titanic-scènes door Katriens hoofd. Het enthousiasme wint gelukkig van de spanning.

Deel IV Harwich – Antwerpen

Na een korte nacht op de ‘Love Boat‘ (neen, uw fantasie moet niet op hol slaan, een stapelbed in een kajuit is niet romantisch) lopen we de haven van Hoek van Holland binnen. Bobby McFerrin’s ‘Don’t Worry Be Happy‘ schalt iets na zessen loeihard door de intercom, gevolgd door de vriendelijke maar dwingende instructie om ons stilaan klaar te maken om het schip te verlaten. We kunnen nog snel een felbegeerde koffie scoren en zijn nadien verrassend snel en vlot terug aan land. Iets na acht kunnen we onze fietstrip verder zetten op Nederlandse bodem. Het ochtendfris doet pijn en misschien was een ontbijt wel slim geweest?

Het is meteen flink stompen op de uitstekende fietspaden, en dat zal eigenlijk zo heel de dag blijven. De wind van voren, van links, van rechts… alles behalve de wind vanachter. Daar moest je waarschijnlijk ergens voor bij betalen. De korte nacht, geen ontbijt, de vele kilometers en de ferme wind hebben wat effect op de ‘fietsgoesting’ vandaag.

Lange dijkpaden, hoppen van eiland naar eiland en klieven door de wind. In Zierikzee nemen we een pauze met een Sangria en Duvel (of Duivel zoals de Nederlandse dienster het zo mooi noemde) alvorens de Zeelandbrug over te steken. Vijf kilometers tegen de zijwind beukend lijkt er geen einde te komen aan de overspanning. Herinneringen aan fietsvakanties uit de kindertijd, komen terug naar boven….

Na een stevige etappe komen we aan in het jachthaventje van Goes waar we onze intrek nemen in het Harbor House. We keuvelen nog wat door het dorpje maar het vat is af dus het grote bed lonkt.

Aentwaerpe gij zeh’ gah vör mij

En voor je het weet zit je aan je laatste vakantiedag en peddel je terug naar Antwerpen, thuis van Katrien en waar ‘kik m’n art verlore em‘, zoals de Stangers zo mooi de Koekestad bezongen. De weergoden zijn ons goed gezind en geven ons vandaag wél wind in de rug. Met volle vaart scheuren we over de ruime Scheldedijken richting België. Net voor de Bocht van Bath bewonderen we nog een paar kolonies zeehonden (hoe graaf is dat!) die rustig liggen te zonnen op de zandbanken. In de verte tonen de koeltorens van Doel ons al een tijdje de weg.

De Antwerpse haven is één en al bedrijvigheid. Een wirwar van sissende buizen, opslagplaatsen vol kleurrijke containers en geurende petrochemische fabrieken doen verwonderen. Regelmatig staan we voor een open brug en zoeken onze weg door het havendoolhof. In Lillo zetten we ons voor een drankje maar de onbeholpen jobstudent weet geen raadt met zo veel volk (en een ongeduldige Barry) en na een tijdje besluiten we verder te fietsen.

We rijden langs een lange blauwe muur vol graffiti die ons doet terugdenken aan de East Side Gallery tijdens onze fietstrip naar Berlijn. De moeite voor een dagtripje vanuit ‘t Stad.

Rondje rond

Door de Oosterweel werken is het wat zoeken om de enorme haven uit te geraken. Sinds de grens zitten we terug op de Schelde icoonfietsroute en de omleidingen zijn prima aangegeven.

Uiteindelijk fietsen we langs het Havenhuis, het Red Star Line museum en rijden we naar het Museum aan de stroom of kortweg MAS aan het Bonapartedok. Het MAS waar we elkaar voor de eerste keer ontmoeten bijna vier jaar geleden. Dat vraagt om een Duivel 😉 en een glas cava om dit alweer prachtige avontuur en vier mooie jaren te bezegelen.

Na een korte rit door Park Spoor Noord en -Oost komen we terug aan in Borgerhout en is na een kleine 800 kilometers de cirkel helemaal rond. Een bordje liefde, een warm bad en het eigen bed, soms is thuiskomen ook echt goed. Dankje liefie, voor weer een avontuur à la Caers! ❤️

Kaart fietsen naar Londen

Fietsen naar Londen GPX

Fietsen naar Londen praktisch

Vervoer

Fietsen naar Londen… doe je natuurlijk met de fiets. Toch zijn er nog dingen waar je rekening mee moet houden als je gaat fietsen naar Londen. Tenzij je een waterfiets hebt zal je tijdens heen- en terugreis de Noordzee moeten oversteken met het openbaar vervoer.

Ferry

Je kan op verschillende plaatsen (naar gelang je route) de oversteek naar England maken met de ferry. De dichtstbijzijnde havens van uit België zijn Duinkerke, Calais en Hoek van Holland (bij Rotterdam).

• Van uit Duinkerke doe je er ongeveer 1u40 over om naar Dover te varen.
• Van uit Calais kan je naar Dover (1u40) of Folkstone (35 min) varen.
• Harwich – Hoek van Holland doet er ongeveer 8u over, hier kan je overwegen een kajuit te nemen.

Er zijn verschillende firma’s die de oversteek maken. Op directferries.be kan je de prijzen vergelijken.

Trein

Van uit Calais kan je ook door de Eurotunnel naar Engeland (of terug). De fietsservice rijdt tussen het CIFFCO-gebouw tegenover Cite Europe in Calais en Holiday Inn Express in Folkestone. Fietsen en fietsers worden in een ruime en speciaal aangepaste minibus vervoerd. Je wordt opgehaald en naar de terminal gebracht. Daar word je op Le Shuttle (de trein) vervoerd naar Calais. De treinrit duurt 35 minuten.

Het tarief is €35 voor volwassenen en kinderen met hun fiets. Kinderen die hun ouders vergezellen op een kinderzitje reizen gratis. Tandems worden afgerekend op basis van het aantal zadels, bezet of niet. Prijzen voor fietskarren zijn afhankelijk van de grootte.

Klik hier om een reservering te maken en selecteer de fietsservice (cycle service) uit het drop-down menu. Vul vervolgens het aanvraagformulier in. Zodra dit is voltooid zal de klantenservice terug contact met je opnemen.

Je moet minimaal 10 werkdagen van tevoren reserveren en gekochte tickets zijn niet-restitueerbaar. Wijzigingen kunnen wel tot 3 werkdagen voor vertrek worden doorgegeven, onder voorbehoud van beschikbaarheid.

Op de dag van de overtocht kom je 15 minuten voor de vertrektijd van de minibus aan bij de onderstaande ophaal-/afleverpunten. Hiervoor gelden vaste lokale tijden, dus zorg dat je rekening houdt met eventuele tijdsverschillen.

In Frankrijk is het ophaal-/afzetpunt voor fietsers bij het CIFCOO-gebouw, Boulevard de l’Europe, 62904 Coquelles, France om 12:30 uur*

In Engeland is het ophaal-/afzetpunt voor fietsers bij Holiday Inn Express Folkestone – Kanaaltunnel, Cheriton Parc, Cheriton High St, Folkestone CT18 8AN, Verenigd Koninkrijk, (Channel Tunnel) om 08:00 uur*

* Lokale tijd

Identiteitsdocumenten

Tot 30 september 2021 volstond een Belgische/Nederlandse identiteitskaart om naar het Verenigd Koninkrijk te reizen. Vanaf het moment dat op 1 oktober 2021 de Brexit een feit werd is een geldig paspoort voor het VK noodzakelijk. 

Als EU-burgers geen paspoort hebben, kunnen ze de toegang tot het VK worden geweigerd. Alle info omtrent het aanvragen van een paspoort (ook wel eens reispas genoemd) vind je op de website van Buitenlandse zaken.

In Groot-Brittannië ben je niet verplicht je paspoort op zak te hebben dus dat kan bv. in Londen veilig op je kamer laten liggen.

Betaalmiddelen

In het Verenigd Koninkrijk betaal je met ponden of officieel Pond Sterling (GBP) (£), onderverdeeld in pence (GBP 1 = 100 pence). Hieronder vind je de huidige wisselkoers en bereken je je eigen bedrag.

Overnachten

Overnachten op deze route is geen enkel probleem. Er zijn tal van hotels, B’nB’s, campings,… op de route te vinden en eventueel vooraf te boeken. Vooral in Londen is het verstandig om (zeker in de vakanties) vroeg te boeken om overnachtingsplaatsen met een goede prijs/kwaliteit te vinden.

We geven onze overnachtingsplaatsen waar wij verbleven tijdens het fietsen naar Londen mee met de tussenliggende afstanden.

Overnachting	Plaats	KM gefietst
Tiny house Melle	Melle	95 km
Hotel La Terrasse	De Panne	101 km
The Victoria hotel	Canterbury	81,5 km
Inn on the Lake	Gravesend	73 km
.KIP hotel Londen	Londen	65,5 km
Black Bull Inn	Fyfield	64 km
Woodview B&B	Colchester	71,5 km
Kajuit op de ferry	Harwich	59 km
Harbor House	Goes	94 km
Thuis	Antwerpen	81 km

Bevoorrading

Ons bevoorraden tijdens het fietsen naar Londen was geen probleem. Je komt genoeg winkels, horecagelegenheden, pubs, enz. tegen om de innerlijke mens te versterken.

Onderweg kan je je te goed doen aan lokale specialiteiten. Londen is een smeltkroes van nationaliteiten en culturen met hun bijhorende gerechten en dranken. Mijn favoriet… A proper full English breakfast natuurlijk 😉

Fiets huren

Niet iedereen heeft een fiets of een fiets die voldoet om bv. te fietsen naar Londen en/of bagage te vervoeren. Katrien huurde haar Santos fiets bij de jongens van Cyclant te Antwerpen. De zaak is gelegen bij de zijuitgang van het Centraal Station.

• Cyclant – Antwerpen
• bikepacking-belgium – Antwerpen (meerdere modellen)
• bike-packer.be – Brussel (goedkoper maar ook fietsen uit een goedkoper segment)
• duvelo.be – Menen

Route en bewegwijzering fietsen naar Londen

We stippelden deze route om te fietsen naar Londen zelf uit door verschillende nationale en internationale fietspaden te combineren. In Engeland volgden we vooral route 1 van het National Cycle Network van Sustrans. Over het algemeen was deze route zeer goed aangegeven.

Soms namen we een andere route, sneden we een stuk af of kozen we voor een eigen alternatief. De GPX hierboven geeft de route aan zoals wij hem reden maar je bent natuurlijk vrij om te fietsen via een andere (nationale) fietsroute. Hoe je zelf een route uitstippelt leg ik uit in dit YouTube filmpje. Het filmpje is gemaakt voor wandelpaden maar dezelfde methode werkt prima mits het aanduiden van fietsparameters.

Engeland fietsland?

Wie eerder al langere fietstochten deed in Nederland, Duitsland of zelfs België,… zal niet meteen een vreugdesprongetje maken tijdens het fietsen naar Londen. Om het kort te zeggen, Engeland is geen fietsland (of toch zeker niet op het stuk dat wij deden). Je ziet er ook, buiten in Londen, heel weinig mensen fietsen. Gemarkeerde fietsroutes lopen soms door drukke gebieden en hier en daar krijg je af te rekenen met hindernissen. Rij je enkel heen naar Londen dan vonden wij de route langs Hoek van Holland door Essex de mooiste.

Gidsen en kaarten

Fietsen naar Londen: Weer deze week

LONDON WEER

Links

• Volg ons op Facebook, Instagram, Mastodon en Twitter
• Fietsen naar Amsterdam
• Fietsen naar Berlijn
• Fietsen naar Luxemburg

Foto’s fietsen naar Londen

Fietsen naar Londen: vragen en opmerkingen ⤵

Een vraag of opmerking? Stel ze helemaal onderaan deze pagina of neem rechtstreeks contact met ons op via het contactformulier.