D3

Fietsen naar Berlijn data: ↔ 1000,96 km ↑ 4690 m  ↓ 5014 m

Fietsen naar Berlijn? ‘Ik ben hier toch op caersbart.be – Hiking Stories?’… Tuurlijk, maar dat veranderen we voor deze gelegenheid even in caersbart.be – Biking Stories.

Als fervente outdoorliefhebbers wilden we na het hiken en packraften ook eens van het fietsavontuur proeven. Katrien hakte de knoop door (Gewoon doen!) en al snel kwam het traject Antwerpen – Berlijn uit de spreekwoordelijke bus.

De gekozen route had wat voordelen, zo konden we gewoon van thuis (het jawel, heerlijke, Borgerhout) uit vertrekken, het was een parcours met niet té veel hoogtemeters (al viel dat soms tegen, zeg maar ‘dik’ tegen cfr. Katrien) en Berlijn is natuurlijk ook gewoon een über-coole en interessante stad om aan te komen. Ganz toll!

Fietsen naar Berlijn

We huurden twee oerdegelijke Santos Travelmaster 2.8 fietsen en bijhorende Ortlieb tassen bij de toffe gasten van Cyclant in Antwerpen, zochten een degelijke fietsbroek tegen de zere poep, kochten zalf mochten de billen toch zeer gaan doen en als bonus nog een flinke tube vettigheid als wondermiddel voor als den ‘derrière’ het toch mocht begeven onder de kilometers.

Één tip, lach uw lief nooit uit als hij met ‘pommade’ voor uw kont afkomt. Muchas gracias voor de uitvinder van deze potjes instant ‘verkoeling’! (Voor meer gedetailleerde info, contacteer de redactie. ;-))

Verslag bikepacking, van Antwerpen naar Berlijn, via de R1 Euroroute.

Antwerpen – Münster

Fietsen naar Berlijn

1 Augustus , een belangrijke olympische dag voor de Belgen. Terwijl de atleten in Tokio al vroeg in de ochtend het beste van hunzelf geven doe ik mijn enthousiaste ‘ik-spring-om-zes-uur-uit-bed-want-ik-ben-zo-excited-move’.

Voor wie denkt dat dit enkel op dag één van toepassing was, no pun intended, dit was dagelijkse kost. Aan het verschil in bioritme tussen ons twee is nog wat werk, uhum.’ Kleine voetnoot van mijn ega.

Na de obligate vertrekfoto aan de neo-romaanse kerk van Borgerhout, in de volksmond de Peperbus genoemd, trappen we onze eerste pedaal richting Berlijn. Wieuw!

Fietsen naar Berlijn, eerste stop Eindhoven!

De eerste dag gaat zo goed als volledig langs het water, zalig! Eens de ontwakende metropool uit pikken we aan het kanaal Schoten-Turnhout-Dessel in richting onze noorderburen. Het is een gezapige dag met veel vlijtige wielertoeristen (‘Dan zijn jullie nog niet ver eh!’) en verrassend mooie plekjes langs het geasfalteerde jaagpad. Het tempo zit goed, de mopjes zijn à la Carry und Barry en het vakantiegevoel is aanwezig.

We missen ergens een afslag door een omleiding die minder goed is aangegeven en komen op een zandweg terecht waar ook de eerst stortbui ons overvalt. Blij met de last minute aankoop van een fietsregenjasje van de Decathlon dat deze eerste regentest heeft doorstaan. We moeten even ploeteren door het mulle zand voor we weer vaste baan onder de wielen hebben.

Na Turnhout gaat het over rustige wegen naar het mooie Student Hotel in Eindhoven. We liggen er op de 23ste verdieping met prachtig uitzicht op de levendige stad, waar van Covid maatregelen amper sprake lijkt. De fietsen mogen gewoon mee op de kamer, de warme douche doet wonderen en een zacht bed is welkom met 96 kilometers op de teller. Dat belooft!

Fietsen naar Berlijn

Kilometers vreten richting studentenstad Münster

De volgende twee dagen hebben we zelf uitgestippeld en als we eerlijk zijn, zijn het niet altijd de mooiste wegen. Dikwijls gaat het langs drukke banen, meestal wel met afgescheiden fietspaden. Het geluid van het verkeer is, op z’n minst gezegd, onaangenaam en maakt dat we allebei snakken naar rustigere paden. Rustiger fietsen betekent meer kilometers…. Waar gaan we voor?…. Wat denken jullie?

Fietsen naar Berlijn

We steken de Nederlands-Duitse grens over en rijden door Alpen, het gelijknamige dorpje dat zo vlak is als een biljarttafel. Nadien kruisen we de Maas op een veerpont aan het Veerhuys Tante Jet (met gezellige kleine camping), eten aan een uitkijktoren waar je alleen maar op kan als je één euro betaalt en overnachten in Wesel. Daar eten we bij een Griek die zijn spijzen zo vakkundig verduitst heeft dat een échte Helleen er van zou gruwelen.

De stad Wesel is gekend voor zijn echo-grapje ” Wie heißt der Bürgermeister von Wesel? – Esel”. De stad heeft hierop ingespeeld door verspreid in de stad beelden van de “Esel von Wesel” te plaatsen.

Na nog een pittige fietsdag komen we aan in de ‘kreisfreie’ stad Münster. Het is een charmante, kleine studentenstad met één van de oudste universiteiten van Duitsland. Bovendien was Münster in de Middeleeuwen een bloeiende Hanzestad.

Ene Jan van Leiden voerde er ooit gemeenschap van goederen en polygamie in (dat is wat ik dan onthoud van een hele Wikipedia pagina), maar dat verhaaltje was van korte duur. We hielden het dan ook gewoon bij elkaars gezelschap en dat was meer dan genoeg liefde voor een rustdag in de mooie stad. Tjakka, de eerste driehonderd kilometer zijn een feit!

Münster – Wittenberg Lutherstad

Niet zeker of de rustdag nu goed had gedaan aan de stramme spieren, kruipen we ietwat verkrampt het stalen ros terug op. We besluiten om vanaf nu in grote lijnen de nationale D3 fietsroute richting Berlijn te fietsen. Dit fietstraject is deel van de internationale E1 route. Het gaat nu over kleine landwegen en stoffige gravelpaden, door de velden vol wuivend koren en opgeschoten maïs. Hazen, roofvogels en hertjes kruisen ons pad. Hier en daar staan grote, statige herenboerderijen die er stuk voor stuk piekfijn uitzien. De vele carports daarentegen zijn gigantisch groot en lelijk. De stortbuien moeten we er bij nemen, de eerste lichte hellingen (en afdalingen) ook.

Op het einde van de dag slapen we naast een hamburgerrestaurant dat volledig is ingericht in 60’s stijl. De burgers zijn er heerlijk en het parelende gerstenat smaakt, na een dag hard labeur, goddelijk, happy days! Een plaats waar “The Fonz” zich zou hebben thuis gevoeld. De muziek zorgde voor een heerlijke throwback naar dansfeestjes -met bijhorende discussie over de uitvoerder van het lied (leve Shazam)-, jammer dat de jukebox het niet écht deed.

Op en neer

We naderen stilaan het middengebergte Harz -de moeite om een dag te gaan wandelen als je daar tijd en energie voor hebt- en de eerste echte hoogtemeters laten zich optekenen, oh boy. Soms kilometerslang gezapig klimmen maar soms ook kort en stijl en dan zwijg ik over de afdalingen. (Note to self: Doe niet eigenwijs en neem volgende keer een helm mee, please.)

Na een slopende dag brengt een afdaling van een kilometer of tien (hèhè) ons in Höxter. Hier warmen we ons op met een tas dampende choco vergezeld van een ferm stuk gebak dat recht evenredig van prijs is. Een overnachtingsplaats vinden blijkt hier niet zo evident en dus moeten we nog een stuk verder fietsen langs het Westfaalse werelderfgoed Schloss Corvey, waar de rivier de Wezer ons verder tot in Holzminzen brengt. Hier overnachten we en eten er heerlijk in hotel Hellers Krug. Eind goed, al goed.

Fietsen naar Berlijn

Naar het hart van de Harz

De volgende morgen beginnen we aan onze langste etappe richting Goslar. Met 109 kilometer en bijna 900 hoogtemeters een flinke kuitenbijter met onze (té) zwaar bepakte fietsen. Het is een mooie rit door uitgestrekte velden en bossen maar het ferm klimmen en stijl afdalen wegen bij momenten zwaar door op het genieten. Gelukkig zijn we doorbijters en is opgeven een woord dat niet in ons woordenboek staat (Synoniem van ‘koppig’). Goslar is het hart van de Harz en een populaire bestemming bij fietsers, wandelaars en toeristen. Het leek ook een beetje op een wellness-plek maar dat hebben we niet nader onderzocht.

Campings liggen dieper in het gebergte en we hebben geen zin in nog extra kilometers (deuh). We moeten ons dus gedwongen tevreden stellen met een véél te dure vierpersoonskamer in iets dat weg heeft van een krakend spookhuis. De eigenaar is een zonderling die zijn zelf uitgevonden anti roestmiddel aanprijzen belangrijker lijkt te vinden dan zijn gasten. Hij waarschuwt ons ook even uit te kijken voor zijn hondje waarna een reusachtige Duitse herder van achter zijn bureau verschijnt en ondergetekende Barry vakkundig tegen de grond werkt. Woehahaha!

Goslar is een mooi stadje met een prachtige ‘Altstadt’ en net als de naburige mijn van Rammelsberg werelderfgoed. We eten er en kruipen in een bed met te kleine matrasbeschermer zodat de slaapplaats met ons er in er eerder uitziet als een Duitse hotdog dan een hotelbed. Als ik zeg dat dit de eerste keer was dat Katrien mij expliciet vroeg om aan de kant van de deur te slapen, zegt het wel iets over de griezelige sfeer. Oh ja, voor 5 euro kon je genieten van de wellness in het hotel, voor wie zich geroepen voelt.

Verrassend Quedlinburg

DDR

De ochtend begint met een ongelofelijk steile klim en we zitten meteen op ons tandvlees. Al na tien kilometer zetten we ons op een zonnig terrasje met een heerlijk luidruchtige bazin in traditionele dirndl. Het huisgemaakte gebak van de olijke waardin ziet er zo mogelijk nog frivoler uit en we kunnen niet weerstaan aan een groot stuk aardbeientaart met verse slagroom. Als er nu één voordeel aan deze trip is, is het dat we bijna elke dag ongegeneerd taart kunnen eten.

Na ons kort intermezzo fietsen we verder, we wijken vandaag af omdat we graag werelderfgoedstadje Quedlinburg willen bezoeken.

Bij Ilsenburg aan waterloop ‘de Wilde Ilse’ kruisen we de voormalige grens met de DDR. Nu fiets je gewoon door, dat was voor de val van het ijzeren gordijn in ’89 wel even anders. Het zet ons allebei wat aan het denken….

Na veel klimmen en dalen brengt een drukke maar snelle asfaltweg ons tot in de stad. We vinden Quedlinburg in Sachsen-Anhalt mooier en rustiger dan zijn evenknie Goslar en zijn blij dat we het ommetje hebben gemaakt. We genieten nog van een avondwandeling in de oude stad en kruipen onder de wol.

Een misselijkmakende pizza

De volgende dag heeft geen grote bijzonderheden in petto, we fietsen gezapig verder, stoppen op tijd voor koffie en gebak en komen ’s avonds aan in Köthen. Een saai provinciestadje waar op maandag niks open is.

In een kebabzaak wordt mijn pizza vakkundig verkracht met drie koude sauzen erboven op. Een pizza salami met looksaus, currysaus en sambal naar binnenwerken is een kunst op zijn eigen. We verteren het onding in een wat steriel hotel uitgebaat door een Thaise gastvrouw en een badkamer die we delen met enkele norse haar-verliezende (ieuw) Oost-Europese arbeiders.

Dessau

Al vroeg zijn we terug op pad voor wat een mooie dag beloofd te worden. Na even verkeerd te zijn gereden, zijn we via ‘Landschaftspark Großkühnau’ op weg naar Dessau Roßlau. Het stadje is bekend voor zijn Bauhaus architectuur. Het Bauhaus was een opleiding voor beeldend kunstenaars, ambachtslieden en architecten die van 1919 tot 1932 eerst te Weimar later te Dessau en daarna nog een jaar in Berlijn gevestigd was.

Ferropolis

We drinken er iets in één van de gebouwen, het Kornhaus aan de oevers van de Elbe. Al snel vervolgen we onze tocht en komen op één van de mooiste stukken van onze reis. Een enorm stuk natuur en landschapsparken zijn er opgenomen als werelderfgoed. Het is er heerlijk samen fietsen over idyllische bruggetjes, door mooie lanen en langs historische gebouwen in het Parklandschap Dessau-Wörlitz. Groen, rust, natuur, water, zon en elkaar; this is it!

De E1/D3 maakt een grote bocht langs de Gremminer see. Je kan er Ferropolis bezoeken. De “stad van ijzer” is een openluchtmuseum van enorme industriële machines uit het midden van de twintigste eeuw. Op het einde van een toch wel mooie maar vermoeiende dag komen we aan in Wittenberg – Lutherstadt. De kilometers beginnen te wegen, het lijf recupereert niet meer zo vlot en de nood aan ‘veel snacken’ is aanwezig.

Hier in Wittenberg nagelde Maarten Luther volgens de legende zijn 95 stellingen aan de kerkdeur van Wittenberg. De twee kerken in de binnenstad staan eveneens op de lijst van de UNESCO. We concluderen dat Duitsland toch veel ongekende pareltjes in petto heeft.

Wittenberg Lutherstadt – Berlijn

Carry und Barry

Het einde komt in zicht maar we zijn er nog niet. ‘When the going gets tough, the tough gets going’ zong Billy Ocean. We vertrekken en gaan meteen weer omhoog, de Chiwawa taxi aan de rand van het bos (Echt waar!), met een roedel bijhorende keffers, doet ons glimlachen.

Het gaat overwegend over grind- en boswegen tot aan de Schwielowsee waar we ons zetten op een camping naast een wei alpaca’s. Een camping jawel, kwestie van al dat kampeergerei toch voor één nacht mee gesleurd te hebben. Een frisse duik in het meer dat niet zo fris blijkt te ruiken en een pastaschotel later, kruipen we in onze tent.

En dan ben je plots aan je laatste etappe. Van aan het meer zijn we al snel in Potsdam, een voorstad van Berlijn. Wat een heerlijke stad, het deed in de ochtendzon zelfs een beetje mediterraans aan.

We drinken koffie bij de Brandenburger Tor, niet te verwarren met de gelijknamige Berlijnse poort. Nadien nemen we nog de tijd om het Sansouci park en -slot (Zei er iemand werelderfgoed?) te bezoeken en rijden vol goede moed verder.

Sansouci park

Langs het Havelmeer en nog enkele verraderlijke beklimmingen rijden we Berlijn binnen. Langs de drukste verkeersader van de hoofdstad, voorbij de enorme triomfzuil komen we na 11 fietsdagen en net iets meer dan 1000 kilometers aan aan de Brandenburger Tor in het centrum van Berlijn. What a ride!

Missie geslaagd! ‘Ich bin ein Berliner’ zei Kenndy ooit, zichzelf uitroepend tot Berlijnse bol. Precies hoe mijn achterwerk zich voelde op een zonnige donderdag bij een Duits biertje, een euforisch gevoel en aan mijn zijde een kanjer -waarbij de aperol spritz instant naar haar hoofd steeg-.

Laat die citytrip nu maar komen!

Tschüss, Barry und Carry

Fietsen naar Berlijn Praktisch

Routemap fietsen naar Berlijn

Fietsen naar Berlijn GPX

* Dit is de GPX zoals wij hem reden, gebruik de file eventueel als leidraad, niet als exacte route. Ook wij reden wel eens verkeerd, namen even een doorsteek, namen een (te) drukke weg of waren op weg naar ons hotel.

Fiets huren

Cyclant

Met het wrak dat voor mijn voordeur staat geraak ik met een beetje geluk bij de bakker voor en Berlijnse bol maar dat zal het dan ook zowat zijn. Daarom gingen we op zoek naar een paar degelijke trekking fietsen. Even Googlen en we vonden bij Cyclant aan het station van Antwerpen precies wat we zochten, dat het op een paar kilometer van Borgerhout onze vertrekplaats was was leuk meegenomen.

We huurden er twee Santos fietsen, zeg maar één van de vooraanstaande merken binnen dit segment van fietsen. Een stevig slot, voortas en diefstalverzekering was inbegrepen in de prijs. We huurden er ook nog voor- en achtertassen bij. In totaal betaalden we 648 euro voor 15 dagen, er wordt vanzelfsprekend ook een waarborg gevraagd. Deze hoef je niet te betalen maar wordt geblokkeerd op je credit kaart, breng je de fietsen in goede staat terug dan wordt ook de blokkade opgeheven vanzelfsprekend.

Overnachten

Buiten onze eerste nacht hadden we geen overnachtingsplaatsen vast gelegd. Meestal keken we hoe ver we konden rijden en tegen dat de vermoeidheid toesloeg zochten we een hotel of slaapplaats in het volgende stadje. Het komt dan wel eens voor dat je niet veel keus hebt, moet improviseren of jezelf in het zak gezet voelt. Het is natuurlijk perfect mogelijk om op voorhand te plannen en je overnachtingsadressen wel al vast te leggen, maar dan ben je minder flexibel.

Campings waren er verbazend weinig op de route. Of ze lagen ten minste meestal niet echt kort bij onze beoogde bestemming.

Adresjes die ons bijgebleven zijn in positieve zin:

  • Student Hotel Eindhoven waar we op het 23ste verdieping een mooi overzicht hadden op de stad. (aankomst etappe 1)
  • Moes Dining in Schloß Holte-Stukenbrock, hotel naast een hamburgerrestaurant in ’60 stijl met heerlijke burgers ( (aankomst etappe 4)
  • Hotel Hellers Krug in Holzminden, fietsvriendelijk gerenoveerd hotel naast een restaurant met prima eten en ontbijt (aankomst etappe 5)
 

Bevoorrading

Bevoorrading op de route is meestal geen probleem. Om de zoveel tijd kom je wel een dorpje of stadje tegen waar je inkopen kan doen. Soms moet je hiervoor even van je route afwijken maar nooit ver.

Het is wel een goed idee om van te voren te kijken waar je kan bevoorraden. Water kan je eventueel steeds onderweg vragen mocht je geen winkel passeren.

Eten op restaurant is in Duitsland over het algemeen zeer schappelijk van prijs. Twee hoofdschotels, een flink gevuld glas wijn en een halve liter bier heb je al voor een bedrag tussen de 30 à 40 €.

Schnitzel mit pommes, stevige taarten en gebak met geklopte room, Fritz frisdranken, een Berliner Weisse (een felgroen mixdrankje van het witbier Berliner Weisse met waldmeistersiroop) en natuurlijk… de beruchtste snack, dé currywurst! 

Bewegwijzering tijdens het fietsen naar Berlijn

Fietsen naar Berlijn

Het eerste deel van de route (eerste drie dagen) hadden we zelf uitgestippeld met routeyou (GPX). De eerste dag van uit Antwerpen was zeer mooi en liep grotendeels langs de jaagpaden van het kanaal Schoten-Turnhout-Dessel. De twee volgende dagen naar Münster liepen iets teveel langs drukke wegen al waren er ook zeer mooie stukjes zoals de streek aan de Maas vlak bij de Duitse grens.

Vanaf Münster volgden we in grote lijnen de nationale fietsroute D3, onderdeel van de 3500 km lange internationale fietsroute E1. Het is mogelijk deze route al in België op te pikken in West-Vlaanderen en zo door Nederland richting Duitsland te rijden. Wij hadden niet genoeg tijd voor deze extra kilometers.

De D3 fahrradroute was heel mooi. Je fietst voornamelijk door uitgestrekte velden, mooie bossen en historische stadskernen. De weg schuwt de gravelwegen en bospaden niet maar deze zijn goed te berijden.

Onze etappes

Antwerpen ➞ 98,04 km ➞ Eindhoven ➞ 103,61 km ➞ Wesel➞ 104,34km ➞ Münster ➞97,12 km ➞Schlob Holte ➞ 96,85 km ➞ Holzminden ➞ 108,55 km ➞ Goslar ➞ 68,54 km ➞ Quedlinburg ➞ 85,50 km ➞ Köthen ➞ 97,08 km ➞ Wittenberg Lutherstadt ➞ 82,83 km ➞ Potsdam➞ 57,78 km ➞ Berlijn

Bekijk op de website van Europaradweg de prima etappe planner

Gids

Europa Radweg R1

Er bestaat een Duitstalige gids van Arnhem, over Berlijn tot de Duits-Poolse grens met alle info.

Europaradweg R1 Duitse deel: Arnhem-Berlijn 950 km
6e druk 2018 – Duitstalig (alleen leverbaar in het Duits)

En terug naar huis?

“En fietsen jullie ook terug naar huis?” Die vraag kregen we meermaals. Het kan natuurlijk, of je fietst gewoon door op de R1 naar St.-Petersburg of de rest van de wereld rond.

Wij moesten het doen met veertien dagen verlof en na twee weken aan dit tempo was het ook wel oké voor ons. Gelukkig is er de Deutsche Bahn die je zeer vlot terug brengt met de trein. Onze ervaring was dat het heel makkelijk was binnen Duitsland om je fiets mee te nemen op de trein.

station Berlijn
Op het perron in Berlin hauptbahnhof

Op regionale treinen stap je gewoon op in de wagon met de fiets op. Bij de snellere intercity treinen reserveer je je fiets gewoon mee als je je ticket boekt. Je bent dan zeker van een plaatsje voor je fiets en jezelf in hetzelfde rijtuig. Bij het reserveren vink je de box aan met ‘Fahrradmitnahme’.

Voor internationale treinen moet je je persoonlijk aanmelden in een station als je je fiets wil meenemen. Wij reden van Berlijn naar Aken en lieten ons daar oppikken door een geweldige schoonvader van dienst.

Leestip

Fietsen naar Berlijn: conclusie

D3

Wij hebben erg genoten van deze mooie fietsroute. Het was een fijne afwisseling tussen mooie landschappen en leuke stadjes. Als niet al te ervaren lange aftands fietsers hadden we wellicht iets teveel bagage bij. Twee weken om te fietsen naar Berlijn was voor ons ook wat krap, wilden we nog twee dagen in Berlijn doorbrengen moest er worden door gefietst.

We namen dus slechts één rustdag en reden de andere elf dagen gemiddeld 90 km, waarvan sommige dagen toch met wel wat hoogtemeters op de teller. Drie weken zou beter zijn geweest om ook nog meer te kunnen genieten van de bezienswaardigheden onderweg.

Fietsen naar Berlijn, de foto’s

Vragen en opmerkingen over fietsen naar Berlijn

Geschreven door

caersbart

Hey, welkom op caersbart.be, dit is een persoonlijke webblog om mijn ervaringen te delen en mensen te inspireren. Heb je vragen... shoot! Je kan je me contacteren via info_at_caersbart.be, of via messenger op ons Facebook page fb.com/caersbart.be
© caersbart.be