GR 5 Vogezen

GR 5 Vogezen – “Ge moet niet zagen, dat helpt toch niet!“, ik zeg het wel eens tegen mijn lieve maar soms volhardende dochters. Toch was het net dat ‘zeuren’ dat ik hardleers moest doen bij mijn druk bezette broer om hem nog eens mee te krijgen op een meerdaagse tocht.

Eerder trokken we er al met succes op uit op de Lee trail met onze zus, intussen fiere mama en dus met andere verplichtingen. En ja, de aanhouder wint. Half november, in volle herfst trokken we dus op trekking naar het middelgebergte voor een tocht op de GR 5 Vogezen. Op donderdag 16 november sprongen we tegen de klok van zeven de auto in op weg naar het gebergte tussen het Lotharingen plateau en de Elzas vlakte.

Hiking op de GR 5 Vogezen

GR 5 Vogezen ↔ 72.44 km ↑ 2968 m  ↓ 2870 m

Dag I Le Bonnehomme – Lac Blanc

 ↔ 12.90 km ↑ 850 m  ↓ 240 m

Bij de kerk in het lucht kuuroord van Le Bonhomme lieten we ons afzetten en begonnen tegen één uur aan onze vierdaagse tocht op de GR 5 Vogezen. De lucht is koud en prikkelt onze neus. We pikken de rode markeringen van het ‘Sentier des Crêtes des Vosges’ op en meteen is het flink klimmen. Een verhard panoramapad met zicht op de rotsformatie Le Château leidt ons naar de Gîte de l’Etang du Devin. We passeren een troosteloze Duitse militaire begraafplaats en eten in een oude bunker uit WO I die toen dienst deed als watercirculatiepomp.

Herinnering aan Wereld Oorlog I

Nadien gaat het stijl omhoog naar de top van de Tête des Faux. Onderweg zijn er nog veel sporen te zien van de hevige strijd aan het begin van WO I. Tienduizend Fransen en zevenduizend Duitsers vonden hier de dood. Overal liggen nog ijzeren kruisen met prikkeldraad om de stellingen te beschermen. We zijn nog maar net op weg maar hebben toch al meteen meer dan 500 hoogtemeters in de nog wat stramme benen. Wat rust aan een groot wit kruis en gedenkteken boven op de piek is welkom, van rustig inlopen is geen sprake.

We dalen bedaard af en komen aan het ‘Nécropole nationale Duchesne’, een begraafplaats voor gesneuvelde Franse soldaten. Over een breed pad gaat het verder naar het door asgrauwe granietrotsen omgeven ‘Lac Blanc’. Het spiegelende meer is het grootste op de oostflank van de Vogezen en fungeert als benedenbekken voor de pompaccumulatiecentrale bij het hoger gelegen ‘Lac Noir’. Even verliezen we de GR 5 Vogezen uit het oog en er komt flink wat klauterwerk aan te pas om het hoger gelegen pad terug te bereiken.

Overnachten hoog boven de wolken

Over de GR 5 lopen we langs het stille bergmeer richting de Gazon du Faing, een bijzonder landschap met veenbodem vergelijkbaar met onze Hoge Venen. Vlak voor het beschermd natuurgebied zetten we onze tarp op. We eten, maken een vuurtje, genieten van de zonsondergang en nadien van de duizenden sterren boven ons hoofd. Als de temperatuur nog dieper onder nul zakt kruipen we in onze warme slaapzakken.

Dag II Lac Blanc – Lac de Fischboedle

 ↔ 23.16 km ↑ 806 m  ↓ 1303 m

We zijn vroeg uit de ‘dons’veren en marcheren verder over de Gazon du Faing, we zouden in de diepte het Lac Vert moeten zien liggen maar ontwaren in de kloof enkel sneeuw en mist. Als we het veengebied verlaten komen we op de ‘Crête de Vosges’ die we een tijdje volgen. Na een poos stappen we af van de GR 5 Vogezen over de bergrug en zakken af naar het lager gelegen ‘Belvédère de Hirschsteine’. De voetweg is nu uitdagender. Op een indrukwekkende kille metalen trap dalen we tussen de grillige rotsen af. Na enkele momenten trekt de mist op en worden we beloond met een prachtig uitzicht op de in herfstkleuren getooide vallei van Munster.

We zetten onze tocht verder in de richting van ‘Spitzenfelden’. De prachtige panorama’s wisselen elkaar af. Dit stuk van de route vergt een zekere tredzekerheid van de wandelaar. Wie het liever wat minder heeft kan gewoon de route over de kam volgen. Na een korte klim komen we uiteindelijk aan op de ‘Col de la Schlucht’. De pas dankt haar naam aan het Duitse woord ‘Schlucht’, dat bergkloof betekent. De sfeer is er doods en verlaten, beetje vergane glorie van hotels die wellicht in vervlogen tijden goed te doen hadden.

Sentier des Roches

We kruisen de baan en zakken af op de populaire ‘Sentier des Roches’. Een avontuurlijk maar goed onderhouden en beveiligd traject. Perfect om kennis te maken met de woestheid van de prachtige Vogezen. De klassieker met steile rotswanden, smalle paadjes en diepe afgronden is alweer een stuk voor de meer geoefende wandelaar zonder hoogtevrees. Op de gevaarlijkste stukken wordt het je wat makkelijker gemaakt met bruggetjes, relingen, staalkabels, trappen en er is zelfs een mogelijkheid om te schuilen.

De eerste kilometers zijn meteen de ruigste, we worden even opgeschrikt door een jonge gems die een kleine steenlawine veroorzaakt. Bij een picknick tafel op een uitkijkpunt rusten we even uit en eten er tomatensoep en couscous. Als we het blauw gemarkeerde ‘Sentier des Roches’ verlaten en op een breder pad komen horen we ineens veel lawaai, vallende stenen en geritsel in het struikgewas. Twee onstuimige gemzen stormen van de hellende bergflank onze richting uit. Voor we het weten hebben we elkaar vast en passeren de dieren aan een rotvaart vlak naast ons. Even zijn we verbouwereerd en daarna schieten we in een lach. Een ogenblik later kunnen we één van de gemzen nog vastleggen op camera op de kiezelpad dat we volgen.

Door het Frankenthal

Mijn broer, die duidelijk nog nooit van ‘ultra light’ gehoord heeft, haalt uit zijn rugzak een flacon ‘bison grass’ wodka en spek om te roosteren. ‘Feest’!

We trekken door het ‘Frankenthal’ en maken een klein ommetje naar de mysterieuze ‘Grotte Dagobert’. Volgens de overlevering zou deze vochtige spelonk als toevlucht gediend hebben aan Koning Dagobert. Twee van zijn vazallen zouden de vorst willen vermoorden om zijn broer Childeric in staat te stellen de troon te bemachtigen. Uiteindelijk kwam alles goed met de Koning en werden de leenmannen tot de dood veroordeeld en gebonden aan voeten en vuisten in het ‘Lac Noir’ geworpen.

We klimmen pittig omhoog met in onze rug ‘Le Petit Honeck’ en komen aan op de majestueuze Honeck. De Hohneck is met 1364 meter hoogte na de Grand Ballon en de Storkenkopf de derde hoogste berg van de Vogezen. Het is er koud en mistig. Via de ‘Col du Wormspel’ dalen we af naar het ‘Lac de Schiessrothried’. Het is een van oorsprong gletsjermeer aan de Elzas kant van de Vogezen gevoed door een kleine zijrivier, de Wormsabachrunz.

Wodka en spek

Na een nog een korte afdaling langs een bergriviertje komen we aan het liefelijke ‘Lac de Fischboedle’, één van de kleinste meren in de Vogezen. Er staat een mooi prieeltje naast het meer dus de tarp opzetten is niet nodig. We maken een vuurtje en met het gekletter van een spectaculaire waterval hoog boven het meer genieten we van de avond. Mijn broer, die duidelijk nog nooit van ‘ultra light’ gehoord heeft, haalt uit zijn rugzak een flacon bison gras wodka en spek om te roosteren. ‘Feest’!

Dag III Lac de Fischboedle – Le Grand Ballon

 ↔ 24.03 km ↑ 1120 m  ↓ 674 m

We volgen nu het pad door groene vochtige wouden en over gladde rotsblokken van vroegere steenlawines naar beneden richting het dorpje Mittlach. We zitten nu op het laagste punt van onze tocht op 450 meter en van hier uit is het terug flink klauteren. Via een zigzaggend pad stijgen we naar een tussenplateau met een mooi uitzicht over de vallei. Onderweg zagen we nog enkele gemzen en drie reeën. Op een breed pad tussen de naaldbomen gaat het verder hogerop naar de ‘Col du Herrenberg’. Eens boven op de ‘crête’ is het guur en kaal. Door de diepe poedersneeuw gaat het naar de ‘Col Hahnenbrunnen’ waar we eten aan de gesloten refuge. Het is er snerpend koud en de kille wind snijdt in onze gezichten.

Na het eten zetten we meteen onze route verder om het terug wat warmer te krijgen. Door weiden en langs verlaten skipistes komen we uiteindelijk aan in Markstein. We warmen ons op, eten pannenkoeken met kaas en hesp en genieten van een grote fles Bretoense appelcider. Als de innerlijke mens is aangesterkt gaan we met volle moed en een nog vollere maag terug op pad. We vangen de klim van de Grand Ballon aan en als de schemer intreed beginnen we hout te sprokkelen en onze tarp op te zetten op een klein plateau.

Overnachten in een jagershut

Plots roept een goed ingeduffelde man ons toe op het hoger gelegen pad. In ‘Allo Allo’ Engels schreeuwt hij ons toe dat er enkele kilometers verder een jagershut is waar we kunnen overnachten. Met de voorspelde wind en sneeuw nemen we zijn voorstel gretig aan en wandelen nog even verder. We verbroederen in de Refuge du Storkenkopf met een koppel dat wat later toe komt en vermoedelijk iets meer amoureuze plannen heeft dan ons. Ze delen hun Franse wijn, kaas en chocoladetaartjes met ons bij kaarslicht alvorens ze in het donker terug lopen naar hun auto. Wij genieten bij het haardvuur en kruipen wat later in onze slaapzak. Buiten beukt de wind tegen de deur en valt er fijne poedersneeuw.

Dag IV Le Grand Ballon – Goldbach-Altenbach

↔ 12.35 km ↑ 192 m  ↓ 653 m

’s Ochtends ruiken we als goed gerookte haringen. We eten en pakken alles in. Als we buiten komen is alles gehuld in een mooi wit sneeuwtapijt. Gestaag klimmen we verder via de ‘Col de Haag’ richting de top van de ‘Grand Ballon’. De sneeuw is diep dus verlaten we even de GR 5 Vogezen en stappen verder over de afgesloten besneeuwde asfaltweg naar boven. Uiteindelijk komen we aan op ‘Le Grand Ballon’ met 1424 meter hoogte het dak van de Vogezen.

Vanaf de top is er een mooi uitzicht over de omgeving, dat hebben we toch horen zeggen, wij zien enkel mist en sneeuw. Veel verder naar het zuiden zijn in gunstige omstandigheden de Alpen te zien, waaronder de Mont Blanc. Het traject van de wandelroute GR5 (Hoek van Holland – Nice) leidt ook hier over de Grand Ballon. De Frans-Spaanse wandelroute GR7 begint er.

Normaal werden we hier op gepikt maar de weg naar boven is ijzig en besneeuwd. We besluiten even te bellen en in het dal af te spreken. We dalen af langs de bergweg, maken er een sport van de bochten af te snijden en komen na tien kilometer aan in het dorpje Goldbach-Altenbach. Onze chauffeurs die tijdens onze wandeltocht zelf genoten van vier dagen Elzas pikken ons op en hebben zelfs gezorgd voor een heerlijke picknick met lokale lekkernijen, kaas en sprankelende wijn. De terugreis is een culinair genot en na iets minder dan zes uur rijden komen we terug aan in de Kempen.

Een meer den geslaagde herfsttocht met soms winterse omstandigheden op de GR 5 Vogezen.

Map

GPX

GR 5 Vogezen Praktisch

Vervoer

Terwijl wij zouden zwoegen in het middelgebergte gingen ‘Vake en Moeke’ wat genieten in de Elzas. Dit had het voordeel dat we samen konden rijden en ze ons konden afzetten op punt A en na vier dagen komen halen op punt B. We konden dus een trekking in lijn doen.

Met de auto reden we tot in Le Bonhomme en werden vier dagen later opgepikt aan de voet van de Grand Ballon.

Trein & bus

Je kan met de trein naar Colmar reizen en van daaruit verder met de bus. Kijk op de site van vialsace voor meer info over de bus.

Bewegwijzering GR 5 Vogezen

De bewegwijzering in de Vogezen is goed, elke wandelroute heeft wel zijn eigen symbool. Wij liepen grote stukken van de GR 5 maar weken regelmatig van de route af om wat extra hoogtemeters te maken of omdat de route ons mooier en avontuurlijker leek. Op de stafkaart staan de routes duidelijk aangegeven met de bijhorende symbooltjes. De GR 5 is op dit stuk van de trail niet aangegeven met de Kenmerkende wit-rode markeringen maar enkel met de oudere rode bewegwijzering meestal op een witte achtergrond.

Voor deze tocht gebruikte ik twee stafkaarten van het IGN (1:25.000):

• Topografische kaart 3618OT Le Hohneck – Gerardmer
• Wandelkaart – Topografische kaart 3619OT Bussang – La Bresse

VOGEZEN WEER voor deze week

Overnachten GR 5 Vogezen

In de Vogezen zijn er tal van bemande en onbemande hutten te vinden. Wij overnachten in het wild onder de tarp, bij het meer van Fischboedle onder een houten prieel en in een abri op de flank van de Grand Ballon. Indien je in het wild kampeert hou je aan de regels van ‘Leave No Trace‘ en respecteer de gebieden waar het verboden is te overnachten (bv. Hohneck en omgeving). Wil je in hotels of B&B’s slapen zal je meestal de kam moeten verlaten en even naar het dal gaan.

Leestips

Cicerone heeft prima gidsen met de GR 5 route. De route staat er prima in beschreven met kaartjes en uitleg.

Links

• Volg ons ook op Facebook, Twitter, Strava en Instagram
• Meer info over de GR 5
• GR 5 Chamonix
• GPX track
• Kaart met cabanes, refuges gardés, abris et gîtes (of Fermes-Auberges)
• Meteo
• Mijn broer huurde zijn winterspullen (slaapzak, matje,…) bij de vriendelijke gasten van slow-motion.be
• Site met informatie over o.a. sportieve & culturele activiteiten, accommodaties en het weer in de Vogezen.

↧ Vragen of opmerkingen? Stel ze onder de foto’s ↧

Foto’s

Vragen en opmerkingen