Rivierpark Maasvallei – Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen… tenzij het nen héle loempe ezel is natuurlijk. En zodoende gingen we na mijn serieus in het water gelopen solo treinstapper van vorige week (Lier – Nijlen) én nog een week waar de hemelsluizen helemaal open stonden dit weekend naar… de Maasvallei (Wat dacht je van het bos?). Als dat maar goed komt.
In 2021 werd de lange afstandsroute Rivierpark Maasvallei nog verkozen tot “wandelroute van het jaar in de Benelux”. Hoog tijd om het Maasdal dus eens gaan te verkennen. De enige spelbreker die misschien in de weg kan liggen in het Rivierpark is… de rivier. De onophoudelijke regen van de laatste weken heeft de machtige stroom tot diep in zijn winterbeding, en dikwijls ver daarbuiten, gebracht. Het is machtig én krachtig om zien!
Inhoud
Dag I Stevensweert – Thorn
↔ 23.6 km ↑ 107 m ↓ 95 m
We parkeren onze vierwieler op de gratis parking van het pittoreske vesting dorp Stevensweert. Ingesloten door twee armen van de Maas en het Julianakanaal ligt het geschiedenisrijke kerkdorp letterlijk op een eiland. We kleden ons dik aan want de temperatuur flirt met de nul grens.
Nog maar net de voormalige Heerlijkheid verlaten zien we al wat ons te wachten staat voor de komende twee dagen. Een tot aan de einder reikende snel stromende massa water strekt zich voor ons uit en zet de massieve grenspaal met zijn voetstuk in het water. Het eerste deel van het pad door wat ooit een weide moet zijn geweest zullen we al moeten overslaan. We blijven nieuwsgierig naar het vervolg.
Een kort stukje langs een verlaten baan brengt ons echter als snel terug op de route in de richting van de 18de eeuwse Hompesche Molen. Aan het gemaal kiezen we voor de zekerheid de hoogwatervariant van de wandelroute die prima staat aangegeven.
Wild horses
We steken de met bomen afgezoomde weg over naar de door grindwinning ontstane Maasplassen. Als we een schare zwarte Galloway-runderen moeten passeren waarvan een stevige stier ostentatief op het pad staat is er wat animositeit. Uiteindelijk passeren we op kousenvoeten geruisloos de kudde.
Iets voorbij de Schroevendaalseplas hebben we echter terug prijs. Nog maar net door het poortje van het natuurgebied komt een kudde Konik-paarden, met een merrie en veulen op kop, op ons woest toe gelopen. Eerst grapt den Barry nog dat ze niks doen maar de bleekgekleurde grazers stormen vastberaden op ons af zonder te vertragen. Geen zin in een spelletje wie-gaat-het-laatst-opzij spurten we terug naar het poortje. Nog maar net zwaar ademend op veilige grond galoppeert de kudde ons in gestrekte draf voorbij.
Als de hoefdieren op voldoende afstand zijn trekken we verder, om de paar stappen kijken we nerveus over onze schouder. We zijn nu omgeven door water, als enige vluchtoptie is er nog de fel stromende Maas 😀 Als we net voor het Fort Cantelmo terug een poortje doorkunnen zijn we pas helemaal gerust. Oef!
Fort Cantelmo
In de zeventiende en achttiende eeuw was het gebied rondom deze Spaanse vesting het strijdtoneel van glorieuze veldheren en hun legers. Fort Cantelmo moest voorkomen dat de vijanden de vesting Maastricht via de rivier binnendrongen. Het bolwerk is een ring van verdedigingswerken, een zogenaamde circumvallantielinie, die je in Nederland maar zelden tegenkomt. Vandaag blijft er niet veel van over buiten wat landschapscontouren voor de goede kijker. Wij eten er vloerpistolets met romige kaas en Zuiderse tapenade. We koelen snel af dus lang lunchen zit er niet in en met stevige tred trekken we verder.
Via waterwinningsgebied De Rug struinen we in de richting van de grensbrug bij Maaseik. Een enorme kudde Konik-paarden kijkt ons, deze keer gelukkig op veilige afstand, aan. We bevinden ons op het smalste stukje Nederland. Slechts 4,8 kilometer scheiden Duitsland en België van elkaar.
Eens de grens en Maas over komen we aan in Maaseik. Meteen lopen we door naar Aldeneik waar we even een alternatieve route voorzien vanwege de wateroverlast. Al bij al valt de wateroverlast tot nu toe nog verrassend goed mee. Meer dan wat slijk aan de (nieuwe – hoera!) bottines hebben we nog niet te verduren gehad.
Den Sjeiven Dörpel
Als we den Sjeiven Dörpel passeren nemen we een welgekomen pauze. Eens de gezellige afspanning binnen is er zeker een temperatuurverschil van meer dan 20°c. Onze bolle wangen beginnen instant te gloeien en kledingstukken worden uitgetrokken (hold your horses, het bleef bij een jas, handschoenen en muts). Een heerlijk Cuvée Clarisse verwarmt de innerlijke mens nog wat meer, of is het toch het sexy nonnetje dat ons aankijkt vanop het donkere etiket (Wat heb ik gemist Caers?)?
Als we terug op pad gaan, deze keer met een omgekeerde temperatuurschommeling en met een biertje van 9,5° achter de kiezen, moeten we even terug op gang komen en ons warm lopen. Langs dijken en modderige natuurgebieden stappen we verder. Uiteindelijk komen we in het mooie witte dorpje Thorn aan als het duister al is ingetreden. Hehe, want de kou begint nu toch onder het vel te kruipen.
Het witte dorpje
Het provincieplaatsje en abdij van Thorn ontwikkelde zich vanaf de 12e eeuw tot een wereldlijk stift, een kloostergemeenschap waarin de orderegels vrijzinnig werden geïnterpreteerd. In het Damesstift konden alleen ongetrouwde vrouwen uit de hoge adel intreden. Vrouwen binnen de orde die wel wilden trouwen, woonden buiten de kloostermuren in eigen huizen. Veel woningen van deze Stiftdames en het historische centrum zijn prachtig bewaard gebleven.
In de achttiende eeuw werd het vorstendom Thorn zo een pleisterplaats voor de hoog adellijke dochters van de Europese rijksvorsten en -graven. Ze werden er klaargestoomd voor een huwelijk met een man van stand.
Als man met (achter)stand trek ik met mijn stiftdame naar het schilderachtige Kapelhuis aan de rand van het dorpje met beschermd stadsgezicht. In het gebouw naast de prachtige Loretakapel is een gezellige kroeg en de leuke waardin verhuurt er een handvol kamers. We nemen er een deugddoend bad en trekken nadien terug het witgekleurde dorp in.
Op zoek naar een eetgelegenheid vinden we niet veel meer dan een restaurant in het Fletcherhotel dat er heel chique uit ziet. Dikke gesteven servieten op tafel, de warme kamer rijkelijk versierd met kerstbomen en -decoratie. Op de kaart hamburgers, fish and chips en stamppot met rookworst. Het contrast tussen de kaart en omgeving is groot.
We laten het ons desalniettemin heerlijk smaken en zijn er, inclusief aperitief en wijn, met 50 euro vanaf. Na nog een paar lokale biertjes in een heerlijke bruine kroeg, gelegen in de schaduw van monumentale abdijkerk, wandelen we terug naar de Kapel onder de Linden, waar we ons aan elkaar warmen onder een zalige dons.
Dag II Thorn – Stevensweert
↔ 23.2km ↑ 125 m ↓ 122 m
Als we wakker worden dwarrelen mollige vlokken sneeuw naar beneden. Na een verkwikkende douche en een copieus ontbijt in het Kapelhuis is het tijd om ons terug goed in te duffelen. Door de witte vlokken gaan we terug op stap. De koude wind snijdt dus het is er effe terug inkomen.
Langs de vele kappelletjes, waarvan de Catherinakapel vanzelfsprekend mijn favoriet is, komen we aan in Wessem, alweer een fideel en gezellig gehucht.
We steken door richting Heel, zien tal van beversporen en moeten via gladde stenen al eens avontuurlijk over het water. Niet vallen is de boodschap, de thermometer staat in het rood.
‘Tijn
Als ik Heel passeer dwalen mijn gedachten af. In mijn jeugd brachten we hier regelmatig prachtige vakanties door met de families Caers, Hoelbeek en Swinkels. Een olijk triumviraat die garant stonden voor veel warmte en plezier. Een paar dagen geleden stierf de jongste telg van de familie Hoelbeek veel te jong. Ik onthoud al ons kattenkwaad, samen stiekem in de kelder naar Basic Instinct en Sharon Stone kijken, zijn grappen en grollen en een bulderlach die hij erfde van zijn vader zaliger. Pater familias in een mooi huishouden met vier dochters, je gaat gemist worden Martijn.
Koud hè
Terwijl ik wegdroom zakken we steeds dieper in het slijk op de dijk waar hele kudden en tractoren er een slagveld van hebben gemaakt. Het voelt goed om terug wat verharde weg, al heeft deze route er iets teveel van, onder de voeten te hebben. We steken enkele sluizen en een stuw, waar het kolkende water een hels lawaai maakt, over. We verlangen allebei naar een café en een wc.
Intussen zijn we moe, allebei in gedachten verzonken en de bijtende koude hakt er goed in. Gezapig werken we de rest van de kilometers af, eten een frietje in wat ze hier een ‘cafetaria’ noemen maar bij ons gewoon een frietchinees zou zijn, lopen over een ellelange dijk langs het Juliana Kanaal, en komen uiteindelijk terug aan de auto.
Een klappertandende omkleedsessie later zitten we terug in de auto met de verwarming op het maximum op weg naar ‘t Stad. We drinken er nog een paar biertjes in onze favoriete Bar Leon en genieten nog van de avond. Heerlijk onthaasten, al sloeg de route een beetje tegen, wij tegen de kou, soms is ook dat gewoon liefde.
Rivierpark Maasvallei kaart
GPX Rivierpark Maasvallei
Rivierpark Maasvallei praktische info
Vervoer
Auto
Ons vertrekpunt ligt op een eiland in de Maas en is het makkelijkste bereikbaar met de auto, aan de rand van Stevensweert is er een gratis parking.
Openbaar vervoer
Kom je met het openbaar vervoer ben je wel even onderweg. Van Roermond is er een bus naar Stevensweert. Natuurlijk kan je ook een ander deel van de 137 km lange tocht doen, alle info vind je op de website van Rivierpark Maasvallei.
Bevoorrading
Op de route zijn wel wat plaatsen waar je je kan bevoorraden of waar er horeca gelegenheden zijn. Stevensweert, Maaseik, Aldeneik, Thorn, Maasbracht,…
De kans is trouwens groot dat je onderweg nog een hoop paardenvijgen en koeienvlaaien zal tegenkomen 😉
Overnachten
Wandel- en fietsparadijs ontvangt bezoekers met open armen. Er zijn dan ook tal van hotels, B&B’s, campings,… in de buurt. Wij verbleven in het mooie Kapelhuis net buiten Thorn (1.5 km van het historische centrum)
Bagagevervoer
Op dit stuk van de route is De Sjeiven Dörpel in Maaseik de enige met lunchpakketten en een bagageservice. Voor bagagevervoer op andere stukken van de trail raadpleeg je best de website.
Bewegwijzering
Voor mensen die houden van meerdaagse wandeltochten werd de Lange afstandswandeling Rivierpark Maasvallei ontwikkeld. Deze grensoverschrijdende tocht van 137 km verbindt de 11 gemeenten in het RivierPark Maasvallei en brengt je langs de mooiste landschappen en gezellige dorpjes. De wandeling werd in april 2021 op de (virtuele) Fiets- en Wandelbeurs verkozen als ‘Beste wandelroute van de Benelux’
De route staat in beide richtingen aangegeven met zeshoekige groene bordjes. Op sommige plaatsen zie je ook bordjes met een wit randje die de hoogwater variant aangeeft, heeft het overvloedig geregend is het verstandig dit alternatief te volgen.
Je kan op voorhand controleren of een wandelroute of wandelgebied onder water staat na hevige regenval. Bovenaan in de zwarte balk kun je de meetpunten filteren per gemeente.
De route inkorten is steeds mogelijk via de veerponten en bruggen over de Maas. Volg hiervoor de aangepaste signalisatie (zeshoekige, witte plaatjes met daarop ‘inkorten’). Op dit stuk zagen we enkel een pont in Maasbracht.
Van uit de stations van Maastricht en Sittard zijn er aanlooproutes, ook deze staan aangeduid met de groene bordjes.
Gidsen en kaarten
Er is een wandelkaart van de hele lange afstandsroute. In principe is een kaart niet echt nodig en kan je de tocht prima lopen met de bewegwijzering, eventueel aangevuld met de GPX. De kaart kan je kopen op de website van Rivierenpark Maasvallei.
Ze verkopen er kaarten van deeltrajecten of je kan de handige box kopen waar alle kaarten inzitten. Een echte topografische gids van de route is er niet.
Grote grazers
De kans is bijzonder groot dat je buiten de talrijke watervogels ook kuddes Gallowayrunderen en Konikpaarden gaat tegenkomen. Hoewel ze er heel lief uitzien zijn het geen knuffeldieren.
Wees je ervan bewust dat het grote, sterke dieren zijn, die je
schade kunnen toebrengen als ze zich bedreigd voelen.
- Houd ALTIJD minimaal 25 meter afstand, óók als de dieren naar
jou toe komen of op het pad liggen. - Ga niet rennen als de dieren jou benaderen (deden we dat even fout 😀 ). Loop er rustig met
een boog omheen. - Let op de lichaamstaal van de dieren; ze laten zien als ze verontrust zijn.
- Drijf dieren niet op, geef ze de tijd en de ruimte om jou te ontwijken.
- Blijf uit de buurt van een kalf, ook als het alleen is.
- Voer en aai de dieren NOOIT. Ze worden hier opdringerig van en
gaan misschien bijten. - Negeer dieren als ze zich zelf aanbieden aan jou.
- Hou honden ALTIJD aan de lijn
Meer info vind je in deze folder.
Weer deze week in het Rivierpark Maasvallei
THORN WEER DEZE WEEKConclusie
Dit deel van het Rivierenpark Maasvallei had heel mooie stukken, gezellige dorpjes, veel watervogels, Galloway’s, Konikpaarden en warme cafeetjes zoals je ze enkel in Limburg kan vinden. Naar ons gevoel moesten we wel erg veel over verharde weg stappen. Misschien is dit omdat we op het einde en keerpunt van de lange afstandsroute zitten en je dus ergens wel de zeer brede maas terug moet oversteken. Heb je ervaring met andere stukken van deze route laat het ons dan zeker weten in de comments helemaal onderaan deze pagina.
Rivierpark Maasvallei foto’s
Opmerkingen en vragen
Heb je nog een opmerking of vraag over deze tocht kan je je deze stellen helemaal onderaan deze pagina.
