Cami de Ronda

Langs de Costa Brava met drie tieners

Cami de Ronda ↔ 77.7 km ↑ 1.372 m ↓ 1349

Het is vroeg als de wekker gaat en we alledrie met slaapoogjes de laatste inpakshizzle in orde brengen. Renée trekt naar Parijs en Nand en ik rijden met mijn broer en zijn twee tienerzonen richting Spanje. Op hike met 4 mannen, ik ben benieuwd.

Hoe we op dit idee kwamen, dat weet ik niet meer, maar dat het een avontuur wordt, daar ben ik zeker van. Als we vertrekken schijnt de zon maar gaandeweg komen we in miezerweer terecht en de weerapp voorspelt de komende dagen niet veel beters…. Why oh why, Spanje?

Wel, omdat de GR92/Cami de Ronda een mooie route lijkt te zijn. Benieuwd of het aan onze verwachtingen kan voldoen. De play list in de auto zorgt alvast voor een oorworm om u tegen te zeggen, van ‘automatische wapen’ tot ‘Fally Ipupa’, ik ben weer helemaal mee met de jeugd. (Danku Louis!)

Dag één rijden we tot in Avignon, waar we in een grappig à la Barbie-ingericht (de enige vrouw in het gezelschap mag ook iets hebben eh) hotel slapen, om de dag erna door te rijden naar Sant Feliu, ons vertrekpunt.

Dag I Sant Feliu de Guixols – Palamòs

↔ 19 km

We doen nog snel wat lunchinkopen en vertrekken mét regenjas aan richting de zee. Langs de baai van het stadje komen we snel op een trappenpad terecht. Boven aangekomen lunchen we zodat onze innerlijke motor er tegenaan kan voor de komende uren. We wandelen op een single track pad langs de kust en passeren s’Agaro, een dorp waar je mond van openvalt en je jouw ogen de kost geeft.

S’Agaró is een architectonisch juweel aan zee, een van de meest exclusieve en mythische delen van de Costa Brava. Aan het begin van de 20e eeuw had Josep Ensesa, samen met de architect Rafael Masó, het idee om een Catalaanse tuinstad te bouwen in de noucentista-stijl, waar de architectuur en de stadsplanning het landschap en het milieu volledig zouden respecteren.

Senya Blanca, hotel La Gavina en alle huizen maken deel uit van een ondeelbaar architectonisch geheel dat sinds 1996 onder monumentenzorg valt. Het kustpad van S’Agaró, aangelegd ‘bij het krieken van de dag’, is ongeveer 2 km lang en is vernoemd naar Josep Ensesa i Gubert, die niet alleen visionair van het zogenoemde Camí de Ronda was, maar ook van de verwezenlijking van zijn droom: S’Agaró.

Dubbele regenboog

Het pad slingert verder langs de kustlijn, via mooie baaien, trappen of rotsen, met knappe uitzichten mét selfiepalen en eindigt in Calonge waar we, ondanks de wat donkere lucht, getrakteerd worden op een prachtige dubbele regenboog. Onze hartjes maken een sprongetje bij dit klein gelukje en het geeft instant energie voor de laatste kilometers.

Met 20km op de teller komen we aan in ons hotel in Palamos, waar er een lek in de waterleiding blijkt te zijn en de chaos onder de gasten groot. Nand zijn ‘yesss’ is tot bij de buren te horen als er terug water uit de kraan komt. We wandelen nog eens 2km om heerlijk te gaan eten om daarna knock-out in een zalig bed naar dromenland te vertrekken.  

Dag II Palamòs – Calella de Palafrugell

↔ 13.8 km

De jongens, inclusief gekke badmutsen, duiken voor vertrek nog even het zwembad in, energie genoeg, me dunkt. Ik drink een koffie op ons terras (hashtag zelfzorg) en de zon piept door de wolken. Zou het dan toch?

Als we nog even langs een overdekte markt willen gaan om proviand in te slaan, passeren we een kraam waar voetbalshirts verkocht worden en speel ik de jongens dus kwijt. Ik besluit de shoppers te laten doen en duik zelf de markt in voor vers brood, kaas, chocolade en fruit. We schurken al tegen 12u aan als we uiteindelijk echt vertrekken.

Het is behoorlijk warm en een klim zet ons stevig in het zweet. We passeren het prachtig vissersdorpje Cala s’Alguer om daarna met z’n allen de zee in te duiken. De golven zijn krachtig en Otto blijft al eens in de ‘wasmachine’ hangen.

Een opa spreekt ons aan om voorzichtig te zijn en we bedanken hem voor zijn bezorgdheid. Desalniettemin zijn de golven cool (zo van ‘oh’ en ‘ah’ en ‘wauw’) en zitten we een uur later in zwemkledij op het strand te lunchen. Dat Van Dammes waterratten zijn, dat wordt nog maar eens duidelijk.

De pret kan niet op als het kronkelende pad ons aan een baai brengt waar een man al 16 jaar in een kleine hut bij het strand woont en de zee tot tegen de rotsen rolt. Tot zover het pad. Ik krijg een déjà vu, jawel Bart Caers, en kijk bezorgd toe hoe de schoenen uitgaan en de jongens langs de rotsen de zee trotseren. Als dat maar goedkomt.

Snapscores

De verwachtte ‘korte’ route van vandaag blijkt langer, we wijken wat af van de GR, maar het weer maakt alles goed en het pad langs de kust is prachtig. Af en toe moeten we door een stukje tunnel en de verplichte selfie mag niet ontbreken. Tieners en foto’s, ik snap er niks van, heel de dag snapscores fixen maar een groepsfoto is meh. Af en toe zingt iemand ‘Fally Ipupa’ om de rest terug in the zone te krijgen, ze hebben plezier samen en het is schoon om te zien.

Moe maar voldaan komen we aan in Palafrugell waar een zwembad mét jacuzzi de jongens direct terug tot actie en veel praat aanzet. Ik kies voor het bad mét jetstream en een glas cava in mijn hotelkamer, omdat het kan.

We duiken het dorp in om te eten maar het is al laat en iedereen is moe, dat Spaans ritme blijkt iets minder onze meug. Otto valt bijna in slaap aan tafel en ik bestel wat gegrilde groenten omdat mijn honger voorbij is. Veel geluid komt er niet meer uit. Zzzzzzzz….

Dag III Calella de Palafrugell – Begur

↔ 14.4 km

Vandaag is het pad weer helemaal anders. We komen snel in bosrijk gebied terecht en al gauw heb ik het gevoel op een Canarisch eiland te zitten. Afdalen langs ruwe paadjes tot aan een prachtig strandje waar de zee wild en woest boenkt om daarna stijl terug omhoog te klimmen. Dan gaat het pad over in rotsen langs de zee, waarbij de route niet altijd even duidelijk is. Gelukkig loop ik steeds achteraan. Yup, het is gebeurd, ik ben officieel de ‘laatste’, dus kan gewoon de rest volgen.

In Tamariu overspoelt de vloed het pad en moet je dus even wachten tot de zee terugtrekt om dan te lopen naar een trapje in de rotsen. Ik ben net te laat en mijn achterste wordt letterlijk gepakt door de zee. Hilariteit alom, uiteraard. We besluiten in een klein restaurantje te lunchen, met zicht op de zee. De paella valt jammer genoeg tegen en aan het einde van de lunch begint het te regenen. Weg sfeer.

Club 92 op pad

Goed ingepakt trekken we verder. De regen wordt mist en iedereen wordt stil….. de laatste kilometers vallen tegen, langs de vangrail van een drukke baan. Gelukkig zijn er gummibears, net genoeg om nog een laatste sprint in te zetten.

Aangekomen in Bégur waadt het dorpje in een dikke mist waardoor er een mysterieuze sfeer hangt. We scoren ergens biertjes, ice tea en chips want de jongens hebben geen zin meer om buiten te komen. We eten stokbrood en terwijl de boys samen wat gamen duiken mijn broer en ik het dorp in om cocktails te drinken. Een pré-verjaardagsavond met gesprekken die alle kanten op gaan.

We vergeten een boodschap op het interieur achter te laten want werkelijk overal hadden mensen met stift berichtjes achter gelaten, jawel, écht op alles, ook op de tapkraan en de binnenkant van de lampenkap. Maar daar, op die plek, wordt onze bende tot de club van 92 omgedoopt.

Dag IV Begur – Platja de Pals

↔ 15.5 km

De ochtend gaat wat moeizamer deze keer. De spullen zijn niet allemaal droog en het bed is nog lekker warm. Maar, het pad is instant prachtig! We wijken vandaag wat af van de GR omdat we de kustlijn willen volgen. Bezorgde berichten uit België over de overstromingen en of wij wel veilig zijn doen ons even twijfelen maar we kiezen toch voor het vooropgestelde pad. En gelukkig.

Het pad laveert ons langs de wand en de uitzichten zijn waanzinnig uitgestrekt. De jongens hun tempo ligt hoog, zeker als ze een verlaten gebouw zien, iets dat al heel de reis hun nieuwsgierigheid wekt. De vegetatie is vandaag ook helemaal anders, lage struiken en zanderige paadjes ipv rotsen en baaien, de afwisseling op deze route is echt all right.

We drinken iets in Sa Tuna, want ik heb een offday en heb extra koffie nodig en enkele uren later, na best wel wat hoogtemeters en een uitloper langs Carrer Sa Punta Negra, komen we aan in Pals. De jongens duiken de zee in terwijl ik verlang naar een warme douche.

Twee kwallenbeten later, laten Maarten en ik de jongens op het strand achter om de sleutel in het centrum op te halen en inkopen te doen. We overnachten in een appartement dus kunnen we zelf koken. Niks beter dan een zelfgemaakte pasta à la Meute, yummie. Er wordt nog gedroomd van een nachtelijke zwempartij maar als het erop aankomt, wint de vermoeidheid en is een glas wijn op het terras ook gewoon goed.

Dag V Platja de Pals – Torroella de Montgrí

↔ 14.4 km

En dan is het ineens onze laatste wandeldag. We pakken in, ruimen het appartement op, gaan de sleutel in de bus droppen en vertrekken langs een pad dat parallel loopt met de zee. Een supp’er gaat gelijk met ons op maar ergens onderweg spelen we elkaar kwijt.  De zon staat al hoog aan de hemel en de weg is vlak dus het gaat vlot, ondanks het ploeteren door het zand op blote voeten.

Enige onzekerheid vandaag is dat we twee keer een rivier, die uitmondt in de zee, over of door moeten en we niet weten of dat kan. Onze gpx geeft aan dat het ‘doorwaadbaar’ is, spannend!  De eerste rivier blijkt een makkie want er is een smal stukje strand dat we gewoon kunnen volgen. Bij de tweede rivier komt het testosteron naar boven en worden de shorts tot boven opgeheven om toch aan de overkant te geraken.

Ik baal al bij de gedachte om mijn bikini te moeten aandoen maar we besluiten aan deze kant van de oever het pad naar het dorp te volgen, oef. Dat weerhoudt onze Maarten en zijn zonen er niet van om nog een frisse duik in zee te nemen. Groot is het jolijt als Otto een vis vangt met zijn handen en de krabben prachtig en vooral groot blijken te zijn.

Hotel 92

We nemen afscheid van de zee en trekken landinwaarts langs een breed grindpad dat voor het eerst gezucht teweeg brengt bij de jeugd. Als het bordje nog 2,8km aangeeft, is het genoeg geweest en zijn we iets later blij om midden in het dorp, op de grond, onze laatste lunch te verorberen.

En terwijl Maarten de bus neemt naar het beginpunt om de auto op te halen, check ik met de jongens in bij ons laatste hotel ‘hotel GR 92’, hoe toepasselijk. Groot, zeer groot, is de teleurstelling als de jongens niet in het zwembad mogen wegens ‘einde seizoen’. Ik probeer de hoteleigenaars nog te overtuigen maar nope, het is 1 november en het seizoen was gisteren afgelopen. Balen in het kwadraat.

Ik haal met Nand wat aperohapjes en drankjes en op het terras, met zicht op de stad en de ondergaande zon, vier ik de bende van 92, met een vol hart en veel nieuwe herinneringen.

Als Maarten terug is, gaan we op restaurant-zoektocht, wat op deze eerste november geen cadeau blijkt te zijn. Gelukkig is er al-tijd ergens pizza. De jongens zitten in één of andere overactieve vibe en zijn grappig en irritant tegelijk. Benieuwd wat een nacht samen op één kamer gaat geven want de wekker staat om 6u.

Zoals gedacht, zijn de drie boys nog ver heen als de wekker gaat maar ze springen gelukkig instant uit hun bed en nestelen zichzelf in de auto. We rijden in 1 trek terug naar huis en om 20u sta ik terug aan mijn voordeur en ben ik heel blij dat ik mijn dochter plat kan knuffelen. What a trip!

Heel veel gratitude hier, voor zoveel fijne hart-souvenirs met deze vier mannen! Een aanrader op alle gebieden, al weet ik niet of ze in te huren zijn. 😉

Kaart

GPX

Cami de Ronda praktisch

Vervoer

Vliegtuig

De dichtste luchthaven is die van Gerona, een grote hub voor lage kostmaatschappijen die op Barcelona vliegen. Ryanair vliegt op Gerona van zowel Brussel als Charleroi. Vueling en Brussels Airlines vliegen naar Gerona vanuit Brussel. Het is een populaire route met dagelijkse vluchten. Ben je er op tijd bij zijn er vluchten aan goedkopere prijzen. De vlucht zelf duurt ongeveer twee uur.

Voor een kleine 5 Euro neem je de bus tussen de luchthaven en San Feliu de Guixols. Het is ook mogelijk om vervoer te regelen bij de initiatiefnemers van de trail, voorwaarden en prijzen vind je op hun website.

Auto

Wij reden zelf met de auto. De afstand tussen Antwerpen en San Feliu de Guixols is ongeveer 1300 kilometers. Wil je dit niet in één trek doen kan je best onderweg overnachten, wij overnachten in de buurt van Avignon.

Openbaar vervoer

Met de trein geraak je in een paar tussenstops (Brussel-Parijs-Lyon-Gerona) in Gerona, daar kan je de bus nemen naar San Feliu de Guixols.

Busfirma’s als BlablaCar of Flixbus brengen je ook ter plaatse mits bv een tussenstop in Parijs, Toulouse, Perpignan,…

Bewegwijzering op de Cami de Ronda

De Camino de Ronda of kortweg Cami de Ronda wordt goed aangegeven met de bekende rood/witte streepjes van de GR92. De route is duidelijk aangegeven in de beide looprichtingen.

Gidsen en kaarten Cami de Ronda

Er zijn verschillende wandelgidsen van de Costa Brava waar je de Cami de Ronda in kan terugvinden. Ook is er een officiële gids (rechts).

Overnachten langs de Cami de Ronda

De Costa Brava is niet echt desolaat te noemen, wildkamperen is niet onmogelijk maar af te raden. Doe je het toch hou je dan aan de wandelcode! Er zijn sowieso heel wat campings langs de route. Hotels en B&B’s vind je in overvloed én bovendien aan spotprijzen als je buiten het seizoen gaat.

Onze etappes

• Sant Feliu de Guixols – Palamòs 19km
• Palamòs – Calella de Palafrugell13.8 km
• Callela de Pallafrugell – Begur 14.4 km
• Begur – Platja de Pals 15.5 km
• Platja de Pals – Torroella de Montgrí 14.4 km

Bagagevervoer op de Cami de Ronda

De initiatiefnemers van de trail bieden verschillende extra services aan waarvan bagagevervoer er één is. Wil je de Cami dus graag lopen met enkel een dagrugzak is dat zeker mogelijk. Voor prijzen en voorwaarden kijk je best even op hun website.

Weer

Costa Brava WEER DEZE WEEK

Links

• Volg ons op Facebook en Instagram
• Hikes in Italië
• Hikes op de Canarische eilanden

Foto’s Cami de Ronda

Vragen en opmerkingen

Deed je zelf deze tocht of heb je een vraag of een opmerking? Onderaan deze page kan je reageren op dit artikel.