Groene Gordel icoonfietsroute

Icoonfietsroute Groene Gordel ↔ 132,51 km ↑ 1012 m ↓ 987 m

We wandelden al eens dwars door Brussel, nu was de tijd om de gezellige dorpjes, fraaie parken en het heuvellandschap rond de hoofdstad te verkennen per fiets. Gepakt en gezakt stap ik in Diest met mijn tweewieler de trein op. Ongeveer een uur later kom ik via een tussenstop, en een krachttoer op de trappen van Brussel Noord door een defecte lift, in Vilvoorde aan.

Het station in neo-Vlaamse renaissancestijl ligt zo goed als pal op de Groene Gordel fietsroute. Ik kan dus meteen vertrekken op de 126 kilometers tellende lus door de groene rand van de grootstad. Noor de zekerheid nog even checken of alles goed vast zit en ik kan vertrekken.

Rondom Brussel op de icoonfietsroute Groene Gordel

Dag I Vilvoorde – Vlezenbeek

↔ 49.35 km ↑ 400 m ↓ 353 m

Amper een paar pedaalslagen verder bevind ik me al in de Far-West. Het is te zeggen, de gelijknamige sociale woonwijk die zanger Kris De Bruyne onsterfelijk maakte door er in 1975 zijn hit “Vilvoorde City” over te schrijven. In Vilvoorde City, meer bepaald in de Far-West, word ik al meteen de pas afgesneden door een auto. Goed begin… ‘Jij ellendig nest‘ schalt het tussen mijn twee oren.

Langs de Zenne en via de Verbrande Brug rijd ik tussen dampende koeltorens, industrieterreinen en bont gekleurde containerhavens. Is dit de Groene rand rond Brussel?

Een keer de norbertijnenabdij van Grimbergen in het vizier word het beter. Ik rijd over hobbelige kasseistroken langs mooie vakman huizen en statige boerderijen.

Gevaarlijke buurten, heirwegen, vrije radio’s en begraafplaatsen vol woonwagenbewoners

Toen mij dochters hoorden dat ik rond Brussel ging fietsen drukten ze me op het hart voorzichtig te zijn. Op school hadden ze immers geleerd dat de gevaarlijke wijken dikwijls aan de rand van de stad liggen. Een keer de plantentuin van Meise voorbij denk ik dat ze gelijk hebben. Al de imposante villa’s, de ene nog groter dan de andere, staan verstopt achter enorme hagen, massief hekwerk en zware poorten. De brede straten zijn verlaten, het moet hier levensgevaarlijk zijn.

Stilaan begin ik ook door te krijgen dat het hier geen biljartvlak polderlandschap is, stevige hellingen volgen elkaar snel op. Op de oude Heirbaan in Oppem , een antieke Romeinse weg gelegen op één van de uitlopers van de Brabantse heuvels, heb ik een prachtig uitzicht op Brussel. Het in de fletse zon blinkende Atomium, Heizel, Koekelberg,… het is tijd voor een picknick-with-a-view. Honderden kwetterende veldvogels en koerende duiven voltrekken een schouwspel met de hoofdstad als decor.

Op de heirbaan lag ook het voormalige zendstation, Radio Conférence. Dit was de oudste vrije radio van België, opgericht in 1935 voor de Wereldtentoonstelling. De zender werd enkele jaren door de Duitsers benut als stoorzender voor Londen. 

Onverstoord peddel ik verder en passeer de  begraafplaats  van Sint-Ulriks-Kapelle. Hier liggen veel woonwagenbewoners begraven, een traditie die begon in 1940 met de begrafenis van Anna-Maria Rosenberg.

Als ik de boerderij-brouwerij van Girardin voorbij rijd komt de smaak van een frisse jonge Geuze me spontaan in de mond. Mijn smachtende speekselklieren worden teleurgesteld, er is geen drinkgelegenheid op het doodse erf te bespeuren.

Juliaans kasteel

Het monumentale kasteel van Viron, tegenwoordig het gemeentehuis van Dilbeek, eert op een subtiele manier de Juliaanse kalender. Het kasteel telt namelijk 12 torens, 52 vertrekken, 365 ramen en 7 trappen.

Als ik even verder het Zeventien bruggen spoorwegviaduct op de grens van Schepdaal, thuis van “De ket van Schepdaal” Remco Evenepoel, passeer begint het te miezeren. Het gaat nog steeds goed op en neer en het lichaam wordt moe. Hoe sterk is de eenzame fietser die kromgebogen over zijn stuur tegen de wind…? Even voel ik mij de Remco van den Aldi.

Als ik de brouwerijstraat uitrijd kom ik aan brouwerij Liefmans, mijn hoop op fris gerstennat laait weer in alle hevigheid op. Ook deze keer trek ik aan het kortste einde en moet ik naar mijn half gevulde bidon ijskoud water met plasticsmaak grijpen.

Welcome to my garden

Iets later kom ik aan bij Lies, Tom en hun kinderen en is het vat, al werd het nooit écht gevuld, toch af. Ik krijg er een kussen dat na een dagje zadel heerlijk aanvoelt, een drankje en wat lekkers. Altijd fijn zo een hartelijk ontvangst.

Een warme pasta met rode pesto en blauw geaderde stilton lijkt op het eerste zicht een rare combi maar smaakt me heerlijk.

Een oog op de afstand en hoogtemeters van morgen maken me wat bezorgd, het is te lang geleden dat ik nog op de fiets zat. En bicking is duidelijk iets anders als hiking, plots voel ik spieren waarvan ik niet wist dat ik ze nog had. Niet veel later kruip ik dan ook ondanks het nog vroege uur in mijn warme slaapzak en ga de nacht in.

Dag II Vlezenbeek – Steenokkerzeel

↔ 75.17 km ↑ 573 m ↓ 593 m

Bij het ochtendgloren ben ik al uit de veren en net na de klok van zeven raken mijn billen de lederen zadel van mijn stalen ros. En avant! Het prachtige Pajottenland ontwaakt en in de Zuunvallei zie ik gracieuze reigers, vinnige hazen en nerveuze fazanten. De bol staande weg kronkelt door het in rust badende natuurgebied richting St.-Pieters-Leeuw. De drukke stadsrand lijkt in dit Breugheliaans panorama even heel ver weg. 

Als ik aan de bleke Gotische kerk kom staan de bloemen al in volle bloei. In de nabijgelegen winkel koop ik een paar koffiekoeken en fiets verder langs het kasteel van Coloma. Als ik na een lange afdaling in Halle aankom is de markt er bezig en heerst er een gezellige drukte.

Langs het Kanaal Charleroi-Brussel kom ik aan in Lot, brouwerij Drei Fonteinen lonkt verleidelijk maar ik weet wat er gaat komen. Een hoop pittige beklimmingen kondigen zich aan, het landschap is magnefiek maar het is werkendag op de stevig bepakte tweewieler. 

Door het Zoniënwoud kom ik in Groenendaal aan een druk kruispunt. Door werken die er aan de gang zijn is de bewegwijzering verdwenen. Ik begin net aan een hachelijk manoeuvre om de baan over te steken als een vriendelijke man me wijst op de houten fietsbrug iets verderop.

Waar Nero thuis is

Zo geraak ik uiteindlijk veilig in Hoeilaart, het dorp van Marc Sleen. Aan het imposante gemeentehuis word ik al verwelkomt door veel van zijn stripfiguren en aan Café Nero heeft de man met meer wenkbrauw dan haar zijn eigen standbeeld.

Ik stap het gezellige etablissement binnen en een vriendelijke Madam, zonder pijp, bedient me in het Vlaams met Waalse tongval. I.p.v. een stapel Brusselse wafels bestel ik een spaghetti en een Nero bier om terug op krachten te komen.

Met een goed gevulde maag kan ik terug op pad. Er zijn veel wegenwerken dus moet ik al eens afwijken van de bewegwijzerde route. In het Park van Tervuren is het gezellig druk. In het waterrijke plantsoen zie ik het Afrika Museum, de Sint-Hubertuskapel, het Spaans Huis, Leuvense poort, … één voor één historische gebouwen die getuigen van een rijk verleden. De mensentuin met Congolezen die hier ooit was tijdens de expo was dan weer een zwartere bladzijde uit onze collectieve geschiedenis.

Vliegtuigspotten

En zo rijd ik verder, in Steenokkerzeel bekijk ik de opstijgende vliegtuigen van op een spottersplatform en droom weg van verre bestemmigen terwijl de hagel in mijn gezicht snijdt.

Het is alsof Vivaldi er zich vandaag mee bemoeit en de vier seizoenen persoonlijk orkestreert. De ene moment striemede hagelbuien, tien minuten later stralende zon en intussen staan de bloemen en bomen in deze wintermaand al in volle bloei… ‘Four seasons in one day’.

Ik verwonder me al fietsend over de impact van de luchthaven. In Nossegem wordt er voetbal gespeelt terwijl enkele tientallen meters verder de vliegtuigen voorbij komen, achter de Aldi van Steenokkerzeel vind je een imposante luchtverkeerstoren,…

Een paar kilometers verder heb ik een airbnb geboekt en kom ik, na nog even te ver te zijn gereden, na 75 km aan op mijn bestemming.

De B’nB wordt gerund door twee sympathieke Polen. Het is er wat sjoffel en de oprit en tuin zijn een klein stort. Ze zijn echter heel vriendelijk en de prijs is laag. Ik kom niet meer van mij kamer af en geniet van een warme douche en een bed dat (té) diep inzakt.

Dag III Steenokkerzeel – Vilvoorde

↔ 8.01 km ↑ 39 m ↓ 41 m

Om zes uur zit ik al terug op de fiets, de temperatuur zit nog onder nul en de veldweggetjes onderweg zijn donker en verlaten. In Peutie is de jeugd nog aan het feesten in een scoutslokaal. Na acht kilometers kom ik aan in het station van Vilvoorde. Mijn velo past juist, of juist niet, in de kleine lift dus dat is even een gevecht tussen man en machine. Na een paar keer op en neer gaan, veel gewring en gedraai, geraak ik uiteindelijk toch in één stuk op het perron.

Na een overstap in Mechelen waar op het ene perron geen lift of roltrap is en aan het andere perron de spiksplinternieuwe hijsmachine defect is moet ik nog enkele krachttoeren uithalen om mijn fiets en bagage boven te krijgen.

Ook in- en uitstappen op mijn trein naar Testelt is geen sinecure, de NMBS heeft nog een weg af te leggen om landen als Nederland of Duitsland bij te benen qua fietsinfrastructuur. Een korte rit brengt me terug thuis na een leuk maar voor mij toch pittig weekend.

Map Groene Gordel

Groene Gordel icoonfietsroute GPX

Icoonfietsroute Groene Gordel praktisch

Vervoer

Auto

Kom je met de auto, met fietsenrek, kan je je overal op het parcours proberen te parkeren. Zo kan je de lus rijden om uiteindelijk weer bij je wagen aan te komen. Kies een rustig dorp waar je gratis kan parkeren i.p.v. drukkere delen als Vilvoorde of Tervuren.

Trein

Qua combi fiets/trein zijn we nog lang niet op het niveau van Nederland of Duitsland, meer we maken kleine stapjes. De NMBS heeft een applicatie bikeontrain. Hier kan je opzoeken welke treinen het meest geschikt zijn om je tweewieler mee te nemen. Een kleurcode geeft aan of de trein geschikt is of niet om te reizen per fiets. Op zondag stond er zo goed als overal ‘Info niet beschikbaar’, dan neemt de applicatie waarschijnlijk een rustdag 😉

De planner werkt slechts drie dagen op voorhand (tot zover het ‘plannen’). Het wordt aangeraden de dag van vertrek nog alles eens te checken. Probeer buiten de spitsuren te reizen. Met je vol bepakte ijzeren ros in de ochtend- of avondspits kan stresserend zijn. Vergeet ook niet het ‘fietssupplement’ te betalen.

Sta je van voor op het perron met je fiets, blijkt de fietswagon achteraan te zijn… op ‘Train map‘ van de NMBS kan je per trein perfect bekijken waar de fietswagon van jou trein zich ergens bevind. Zoek jou aankomende trein op de map of treinnummer en klik vervolgens ‘Samenstelling en faciliteiten’.

Fiets

Fiets richting Brussel en start als je op de Groene Gordelroute botst? Simpel 😀

Bevoorrading

Je bevind je vlak bij Brussel (verwacht op deze fietsroute dan ook niet de grote leegte) dus bevoorraden, al dan niet met een korte omweg, is geen enkel probleem. In elk dorp of stadsdeel dat je passeert is er wel een winkel.

Ook aan Horeca gelegenheden is er in de rand rond Brussel geen tekort. Stop en proef zeker eens langs één van de vele brouwerijen voor een frisse Geuze of fruitige Kriek Lambic. Als het mogelijk is tenminste, in februari was er bijzonder weinig bedrijvigheid te zien aan de stekerijen.

Of wat denk je van een Brusselse wafel met slagroom, Vilvoordse paardensteak, pain à la greque, witloof of Brusselse spruiten? Aan lekkernijen geen gebrek in en rond Brussel.

Overnachten

Om te overnachten zijn er genoeg mogelijkheden. Wildkamperen is minder evident in de drukke agglomeratie maar Welcome to my Garden is een mooi alternatief wil je buiten slapen. Ik werd de eerste nacht prima ontvangen door Lies en Tom. Bivouac Chez Moi is een gelijkaardig burger initiatief waar Frans de voertaal is.

Verder vind je rond Brussel tal van gezellige hotelletjes en AirB’nB’s. Het aanbod van Vrienden op de Fiets is niet zo uitgebreid als bv. in Nederland. Toch is hetook zeker het bekijken waard. Ik contacteerde één host maar die bracht al drie Oekraïense vluchtelingen onder dus was er even geen plaats in de herberg.

Voor 8€ word je al lid waarna je als échte vriend voor 25€ € per nacht p.p. kan verblijven bij je host.

Bewegwijzering op de Groene Gordelroute

De volledige icoonfietesroute Groene Gordel is uitstekend bewegwijzerd in twee richtingen, een kaart heb je dus in principe niet nodig.

De GPX kan een handig hulpmiddel zijn maar is niet noodzakelijk om de fietslus succesvol te rijden. Soms loopt het traject parallel met de Vlaanderenroute en Heuvelroute of kruis je de Kunststedenroute. Deze bordjes hebben echter een andere kleur waardoor verwarring niet kan ontstaan (en toch reed ik twee keer te ver 😀 ).

Weer

BRUSSEL WEER

Leestips

De Vlaanderenroute (962 km) geldt als een soort best-of-route die de tofste trajecten van alle acht icoonroutes combineert in een bijna 1000 km lange tocht door heel Vlaanderen.

Groene Gordel conclusie

Van het platte land zijnde is de omschrijving ‘Groene Gordel’ misschien wat eufemistisch. Verwacht niet constant door de natuur te rijden want dan kom je bedrogen uit. Je zit in de Brusselse rand en fiets dikwijls lans huizen, over de ring, langs de luchthaven, door drukke kernen,…

Dit gezegd zijnde passeer je ook heel mooie gebieden zoals het Pajottenland, Zoniënwoud,… Bovendien krijg je wat mee van het leven dicht bij een grootstad. Voor mij een leuke fietstocht om een keer gedaan te hebben.

Je kan trouwens voor deze icoonfietsroute ruim de tijd nemen en de lus in bv. drie of vier dagen doen. Er is op of dicht bij de Groene Gordel genoeg te zien en bezoeken om je dagen te vullen. Volkssterrenwacht MIRA, Plantentuin van Meise, Coloma rozentuin, de lambik-O-droom , AfricaMuseum, vliegtuigspotten op één van de twee spottersplatformen,… en nog veel meer.

Ga je in het voorjaar is de kans er dat het Hallerbos paars kleurt van de boshyacinten.

Links

• Volg ons op Facebook, Instagram, Mastodon en Twitter

Foto’s Groene Gordel icoonfietsroute